Σε μια σημαντική, όσο και προβληματική, εξέλιξη αναφέρεται ο διεθνής αμυντικός Τύπος.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσίευσε ο αμυντικός ιστότοπος “War Wings Daily“, η Σερβία είναι σε διαπραγματεύσεις με την ελληνική πλευρά για την απόκτηση 12 Mirage-2000-5 που υπηρετούν στην ελληνική Π.Α και πιο συγκεκριμένα 10 Mirage-2000-5EG και 2 Mirage-2000-5BG. Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη θα λειτουργήσουν σαν “fill-gappers” και σαν αεροσκάφη προετοιμασίας για την έλευση των Rafale F4 που έχει παραγγείλει η σερβική αεροπορία. Σύμφωνα με το άρθρο, οι διαπραγματεύσεις για την πώληση των μαχητικών εκκίνησαν τον Μάϊο του 2024 και έχει εξασφαλιστεί η σύμφωνη γνώμη της γαλλικής πλευράς σαν χώρας κατασκευής και προέλευσης των εν λόγω μαχητικών.
Πιθανή προμήθεια των ελληνικών MIRAGE-2000-5 από σερβικής πλευράς εκτιμάται ότι θα ενισχύσει καίρια τις επιχειρησιακές δυνατότητες της VPO-VS, συμπληρώνοντας τον στόλο των MIG-29SM, σε μια εποχή μάλιστα που σιγοβράζουν εντάσεις ποικίλης μορφής στα δυτικά Βαλκάνια.
Δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε ωστόσο, πως για την ελληνική πλευρά, πιθανή πραγμάτωση αυτού του σεναρίου θα συνιστούσε σημαντική υποβάθμιση της θέσης της, διότι θα απεμπολούσε συνειδητά τις δυνατότητες που της προσδίδουν 12 ικανότατες πλατφόρμες A2A (και όχι μόνο!), απομειώνοντας με αυτόν τον τρόπο την συνολική αμυντική και αποτρεπτική ισχύ της χώρας.
Δεν είναι στις προθέσεις μας να αποδεσμεύσουμε διαβαθμισμένα στοιχεία για αυτό σταματούμε εδώ. Θα περιοριστούμε να δηλώσουμε απλώς, πως αυτή η εξέλιξη, συρρικνώνει έτι περαιτέρω την ανεπαρκή υπάρχουσα δομή δυνάμεων της Π.Α, καθώς δεν εξασφαλίζεται ο ήδη περιορισμένος σε σχέση με το, όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, αριθμός των 200 μαχητικών αεροσκαφών. Σημειώνουμε εδώ πως σύμφωνα με μελέτη της Π.Α στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η επιθυμητή οροφή μαχητικών της Π.Α προσδιορίζονταν στα 300-320 μαχητικά αεροσκάφη + 40-60 σε περίπτωση που αποφασίζονταν η εναέρια κάλυψη της Κύπρου. Σήμερα που οι ανάγκες παρουσιάζονται αυξημένες, η οροφή των μαχητικών αεροσκαφών της Π.Α έχει προσδιοριστεί στα 200 αεροσκάφη, με τάσεις περαιτέρω συρρίκνωσης, όπως διαφαίνεται και από την πρόθεση πώλησης των 12 Mirage-2000-5.
Φαίνεται πως οι αποφάσεις της πολιτικο-στρατιωτικής ηγεσίας δεν λαμβάνονται με βάση σωστά επιχειρησιακά κριτήρια, αλλά μάλλον πρυτανεύουν στενά νοούμενες τεχνικο-οικονομικές και “πολιτικά ορθές” λογικές, που εστιάζουν στην μείωση του λειτουργικού κόστους για να εξασφαλιστούν δήθεν πόροι για άλλα προγράμματα, καθώς και σε ευρύτερες γεωπολιτικές προτεραιότητες.
