Ζούμε σε μια εποχή όπου οι έννοιες και οι καταστάσεις λαμβάνουν ολοένα και πιο σύνθετο και περίπλοκο χαρακτήρα. Από αυτόν τον γενικό κανόνα δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν οι έννοιες της εθνικής άμυνας και ασφάλειας. Δίχως υπερβολή, τα μεταξύ τους όρια είναι ολοένα και πιο δυσδιάκριτα και οδηγούμαστε σε μια μίξη, όπου οι σχετικές απειλές είναι δύσκολο να εξακριβωθούν επακριβώς και να αντιμετωπιστούν με κλασικές μεθόδους και μέσα.
Η πρόσφατη επίθεση στο Ισραήλ δείχνει πως οι υβριδικές επιθέσεις έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας. Ο πρωτοφανής τακτικός και επιχειρησιακός αιφνιδιασμός που υπέστη μια από τις θεωρούμενες ως τις πλέον ισχυρές και οργανωμένες σε επίπεδο άμυνας, ασφάλειας και πληροφοριών χώρες του κόσμου, “κρούει τον κώδωνα του κινδύνου” για τον υπόλοιπο κόσμο, ειδικά για χώρες που αντιμετωπίζουν εξωτερικές απειλές συνδυαζόμενες με δυνητικές εσωτερικές αντίστοιχες.
Η Ελλάδα είναι από τις πρώτες χώρες που πρέπει να παραδειγματιστούν και να εξάγουν τα κατάλληλα συμπεράσματα από τις τελευταίες εξελίξεις, καθώς η γεωγραφική της θέση σε συνδυασμό με καταστάσεις και τετελεσμένα που επισυνέβησαν με ευθύνη όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων, ανεξαρτήτως πολιτικό-ιδεολογικής προέλευσης τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, έχουν οδηγήσει τα πράγματα σε λίαν επικίνδυνο σημείο από πλευράς εθνικής-κρατικής-δημοσίας ασφάλειας.
Για όσους δεν θυμούνται, να επισημάνουμε πως η Ελλάδα ουκ ολίγες φορές βίωσε ή κινδύνεψε να βιώσει ασυμμετρικού χαρακτήρα επιθέσεις από ισλαμιστικά στοιχεία που είχαν και έχουν διεισδύσει στο έδαφος της. Πέραν των όποιων τρομοκρατικών επιθέσεων έχουν λάβει χώρα από μουσουλμάνους στο θρήσκευμα τρομοκράτες τις δεκαετίες του ’70-’80-’90, ιδιαίτερης αναφοράς χρήζουν τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο κέντρο των Αθηνών τον Μάϊο του 2009, μετά από μια ψευδή, όπως αποδείχθηκε, καταγγελία περί σκισίματος του Κορανιού από έναν αστυνομικό. Στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν, ορδές μουσουλμάνων λαθρομεταναστών συνεπικουρούμενες και καθοδηγούμενες από ομάδες ακροαριστερών, κινήθηκαν βιαίως κατά της υπόστασης του ελληνικού Κράτους, βιαιοπραγώντας αδιακρίτως και μόνο η έγκαιρη και αποφασιστική στάση που τήρησαν οι αστυνομικές αρχές εμπόδισε τα χειρότερα.
Είναι εύκολα αντιληπτό τι θα συνέβαινε σε μια ανάλογη περίπτωση μετά από μια επίθεση σε κάποιον θρησκευτικό χώρο που θα άφηνε πίσω της θύματα. Με δεδομένη πλέον την διασπορά του μουσουλμανικού στοιχείου ανά την επικράτεια η χώρα θα ξαναζούσε εποχές “Δεκεμβριανών” του 2008, με πολύ πιο βίαιο τρόπο αυτήν την φορά.
Μόνο στην Αθήνα, σύμφωνα με μια έρευνα της ΕΥΠ την δεκαετία του 2010, διαμένουν πολλές χιλιάδες λαθρομετανάστες μουσουλμανικού θρησκεύματος. Ανάμεσα σε όλες αυτές τις κατηγορίες ανθρώπων θεωρείται βέβαιο πως ενυπάρχουν οργανωμένοι θύλακες δολιοφθορέων, συνδεόμενοι με ξένες μυστικές υπηρεσίες, έτοιμοι να προβούν σε ενέργειες που θα στρέφονται ευθέως κατά της υπόστασης του ελληνικού κράτους με το ξεκίνημα κάποιας πολεμικής περιπέτειας ή και πριν την έναρξη της.
Σύμφωνα με τις πλέον πρόσφατες πληροφορίες, οι ελληνικές αρχές ασφαλείας βρίσκονται σε συναγερμό καθώς έχουν ήδη επισημανθεί θύλακες τρομοκρατών που βρίσκονται “εν υπνώσει” εντός του ελληνικού εδάφους και σχετίζονται τόσο με τρομοκρατικές οργανώσεις του εξωτερικού όσο και με κρατικούς δρώντες (η σύνδεση και συσχέτιση της Τουρκίας με αυτές, ακόμα και από διεθνή ΜΜΕ, ούτε αυθαίρετη μπορεί να είναι, ούτε φυσικά αβάσιμη).
Ήδη στα μέσα “κοινωνικής δικτύωσης” κυκλοφορούν βίντεο και φωτογραφίες, που απεικονίζουν μουσουλμάνους μαχητές, που “εδρεψαν δάφνες” σε πολεμικές συγκρούσεις στην Μέση Ανατολή και στο Αφγανιστάν, να έχουν περάσει πλέον σε ελληνικό και ευρωπαϊκό έδαφος ως “πρόσφυγες” και “μετανάστες” και να κυκλοφορούν ανενόχλητοι, έχοντας λάβει μάλιστα, πολλοί εξ’ αυτών, τον επίσημο χαρακτηρισμό του “πρόσφυγα”.
Είναι ευνόητο πως η ύπαρξη και παρουσία τόσο μεγάλου αριθμού αλλαδαπών μουσουλμανικού θρησκεύματος στην χώρα μας, θέτει μείζονα πρόκληση για το ελληνικό σύστημα άμυνας και ασφάλειας, καθώς θεωρείται δεδομένη η σύμπραξη τους με τον πλέον πιθανό αντίπαλο σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης.
Έκπληξη προκαλεί παράλληλα η είδηση, πως το σιιτικό τζαμί Πακιστανών στο Περιστέρι Jafria, πανηγυρίζει και και επιχαίρει με την πρόσφατη επίθεση στο Ισραήλ, με αλαλαγμούς και ζητωκραυγές. Εδώ απλώς να σημειώσουμε πως το συγκεκριμένο τζαμί, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία ανάλογων θρησκευτικών χώρων, λειτουργούν ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ και με την ΑΝΟΧΗ της Ελληνικής Πολιτείας, στα πλαίσια μιας κακώς νοούμενης πολιτικής “ανεκτικότητας”. Η διεθνής εμπειρία από άλλες χώρες (π.χ Η.Β, Γαλλία) δείχνει πως , αργά ή γρήγορα, τέτοιο λατρευτικοί χώροι, μετατρέπονται σε φυτώρια φανατικών και σε μόνιμες εστίες έντασης, με τις κρατικές Αρχές να αδυνατούν να ελέγξουν την κατάσταση από ένα σημείο και μετά.
Και ερωτάται ο κύριος πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης: ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για κάποιο τρομοκρατικό χτύπημα εντός της χώρας, που εκτός των θυμάτων και της αυτονόητης ζημιάς που θα προκαλέσει στην διεθνή εικόνα και το κύρος της χώρας, θα έχει καταλυτικές συνέπειες στην οικονομική της ανάπτυξη (προσέλκυση επενδύσεων, τουρισμός κτλ); Ο ίδιος; Ο Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου; Ο Υπουργός Δημοσίας Τάξεως (σ.σ. αυτό το “Προστασίας του Πολίτη” δεν θα το χωνέψουμε ποτέ);
Είναι δυνατόν να επιθυμεί ο ίδιος και η κυβέρνηση του την σταθερότητα και την ασφάλεια και την ίδια στιγμή, δια του αρμόδιου Γενικού Γραμματέα Ευάλωτων Πολιτών και Θεσμικής Προστασίας, στην ουσία να προσκαλεί λαθρομετανάστες στην χώρα προβάλλοντας την Ελλάδα σαν τον ιδανικό προορισμό για αυτούς;
Είναι δυνατόν να προβάλλουν την κυβερνητική επιτυχία περιορισμού των μεταναστευτικών ροών και την ίδια στιγμή να έχουν καταντήσει την Ελληνική Αστυνομία και το Λιμενικό Σώμα “ταξί” των παράνομα εισερχούντων;
Ακόμα χειρότερα, έχει κανείς υπολογίσει το τι θα συμβεί σε περίπτωση πραγματοποίησης εφιαλτικών σεναρίων σαν κι αυτά που αναφέρθηκαν στις ανωτέρω γραμμές; Ακόμα και τελικά οι Ε.Δ και τα Σ.Α να καταφέρουν να αντιμετωπίσουν επαρκώς την απειλή, έχουν υπολογίσει το κόστος που θα πληρώσουν η χώρα και η κοινωνία (δολοφονίες, σφαγές, βιασμούς, καταστροφές, πλιάτσικο);
Έχουν αξιολογήσει σωστά και με επάρκεια την απειλή; Ή βρίσκονται σε φάση “νιρβάνας” αδυνατώντας να την αντιληφθούν υπό το βάρος “δικαιωματιστικών” ιδεοληψιών και οικουμενιστικών ιδεολογικών αγκυλώσεων;
Άραγε “έχουσιν γνώσιν οι Φύλακες”;;;
——————————————————————————————————
Παρεμπιπτόντως για τις προτάσεις αντιμετώπισης σχετικών απειλών έχουμε αναφερθεί εκτενώς στα άρθρα που περικλείονται στους παρακάτω συνδέσμους:
