M1117 Guardian ASV για τον ΕΣ (και όχι μόνο).Ένα ειδικού ρόλου όχημα με την προοπτική να καταστεί πραγματικό πολυεργαλείο

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσαγανάς-Τακαντζάς

Σύμφωνα με πληροφορίες που πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας, το ΓΕΣ συγκροτεί επιτροπή η οποία θα μεταβεί στις ΗΠΑ μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες, δεδομένης και της εξελισσόμενης ακόμα πανδημίας του νέου κορωνοϊού (COVID-19), προκειμένου να επιλέξει τεθωρακισμένα οχήματα τα οποία θα παραχωρηθούν στη χώρα μας ως πλεονάζον αμυντικό υλικό. Ανάμεσα στα οχήματα αυτά είναι και 1200 Μ1117 Guardian ASV (Armored Security Vehicle), που θα αποτελέσουν και την πρώτη μεγάλη προμήθεια τροχοφόρων τεθωρακισμένων οχημάτων από τον ΕΣ μετά τις αποσπασματικές παραγγελίες στο παρελθόν των γαλλικής προέλευσης VBL και την απόκτηση των αμερικανικής προέλευσης με συλλογή θωράκισης της ισραηλινής Plasan Sasa Μ1114GR, M1115GR & M1118GR HMMWV. Οι πλέον πρόσφατες πληροφορίες αναφέρουν ότι το αμερικανικό Κογκρέσο ενέκρινε την πώληση των Μ1117 στην Ελλάδα έναντι συμβολικού τιμήματος περίπου 100 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ (~85 εκατομμύρια Ευρώ).

Το Μ1117 Guardian ASV

Το Μ1117 Guardian ASV αναπτύχθηκε από την Textron Marine & Land Systems στα τέλη της δεκαετίας του 1990 για την Στρατονομία του αμερικανικού στρατού. Η σχεδίαση βασίστηκε στα προγενέστερα V-100 και V-150 Commando της Cadillac Gage – η τελευταία συγχωνεύτηκε το 1994 με την Textron Marine και από τη συγχώνευση αυτή προέκυψε η Textron Marine & Land Systems.

Τα πρώτα πρωτότυπα κατασκευάστηκαν το 1997 και ο τύπος εισήλθε σε παραγωγή στα τέλη του 1999/αρχές του 2000. Έκτοτε χρησιμοποιήθηκε εντατικά και με επιτυχία σε επιχειρήσεις στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, απετέλεσε τη βάση για ποικιλία εκδόσεων όπως και οι σχεδιαστικοί πρόγονοί του, ενώ για λόγους προώθησης το ASV και τα παράγωγά του είναι πλέον γνωστά με την εμπορική ονομασία COMMANDO ADVANCED^TM, εμφανιζόμενα ως άξιοι συνεχιστές της διάσημης οικογένειας τροχοφόρων τεθωρακισμένων Commando.  

Τεχνική περιγραφή

Γενικά

Το όχημα είναι από τα πρώτα που σχεδιάστηκαν για τον αμερικανικό στρατό με ενσωματωμένη προστασία από εκρήξεις ναρκών, η οποία, αν και δεν είναι στο επίπεδο αυτής που προσφέρουν εξειδικευμένα MRAP, έχει εντούτοις αποδειχθεί ικανοποιητική.

Η διαμόρφωσή του είναι παρόμοια με αυτή των προγενέστερων V-100 και V-150, με το διαμέρισμα οδηγού/συνοδηγού μπροστά, το διαμέρισμα μάχης στο κέντρο και τον κινητήρα, μαζί με διάδρομο που οδηγεί από την οπίσθια θύρα στο διαμέρισμα μάχης. Υπάρχουν δυο ακόμα πλευρικές θύρες και συνολικά τρεις θυρίδες οροφής, δυο στο σκάφος και μια στον πύργο. Το πλήρωμα είναι τριμελές (αρχηγός, οδηγός, πολυβολητής), με πρόβλεψη για έναν επιβάτη. Ο τελευταίος παραλείπεται όταν φέρεται πλήρης φόρτος πυρομαχικών και εφοδίων μακράς διαβίωσης για το πλήρωμα, λόγω του περιορισμένου διαθέσιμου εσωτερικού χώρου. Το όχημα διαθέτει σύστημα κλιματισμού και ΡΒΧΠ προστασίας με δυνατότητα παροχής φιλτραρισμένου αέρα στις ατομικές μάσκες του επιβαίνοντος προσωπικού. Επίσης διατίθεται σύστημα ενδοεπικοινωνίας και σταθμοί ασυρμάτων.

Η βασική του θωράκιση είναι από χάλυβα, ενισχυμένη εξωτερικά με πρόσθετη κεραμική συνθετική MEXAS (Modular Expandable Armor System) και εσωτερικά με αντιθραυσματική επένδυση, αμφότερες της γερμανικής IBD Diesenroth Engineering, παρέχει δε προστασία από πυρά ελαφρών όπλων, έως και ΑΡ 12,7 χιλιοστών, θραύσματα βλημάτων πυροβολικού (155 χιλιοστών σε απόσταση 15 μέτρων) και νάρκες κατά προσωπικού και αντιαρματικές με γόμωση έως 5,45 κιλών ΤΝΤ ή ισοδύναμη, ενώ λόγω της κλίσης που έχει μπορεί να προκαλέσει εποστρακισμό αντιαρματικών ρουκετών (ανάλογα με τη γωνία πρόσπτωσης), χωρίς να ενεργοποιηθεί ο πυροσωλήνας τους. Οι συλλογές πρόσθετης θωράκισης που φέρει το όχημα συνεπάγονται αυξημένο βάρος συγκριτικά με το παρόμοιων διαστάσεων προγενέστερο V-150, γεγονός που οδήγησε στην απώλεια της ικανότητας πλεύσης, η οποία ωστόσο δεν αποτελούσε προαπαιτούμενο, δεδομένου και του ρόλου για τον οποίο το ASV-150 – η αρχική του ονομασία – σχεδιάστηκε. Η προστασία του οχήματος ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο από το 2008 με την υιοθέτηση των συλλογών Frag Kit 1 (κάτω τμήμα σκάφους και θόλοι τροχών) και Frag Kit 2 (δεξαμενή καυσίμου, πλευρικές θύρες και πλευρές).

Επιπλέον, ενώ τα V-100 και V-150 είχαν συμπαγείς άξονες προερχόμενους από ήδη εν χρήσει φορτηγά οχήματα, το Μ1117 φέρει νέο σύστημα ανεξάρτητης ανάρτησης σε κάθε τροχό, σχεδιασμένο από την κορυφαία στο είδος της ιρλανδική Timoney Technology Limited, που, σε συνδυασμό με το σύστημα κεντρικού ελέγχου πίεσης των ελαστικών Michelin 14.00R20 XZL, τα οποία έχουν και ένθετα που εξασφαλίζουν ιδιότητες κύλισης έκτακτης ανάγκης σε περίπτωση διάτρησης και απώλειας αέρα (run-flat), του προσδίδει αυξημένη ευελιξία και ευκινησία με μεγαλύτερη δυνατότητα κίνησης σε ανώμαλα εδάφη. Όταν δεν απαιτείται η χρήση της δυνατότητας 4×4, η κίνηση είναι στον πίσω άξονα.

Τεχνικά Χαρακτηριστικά και Επιδόσεις*

* Από το σχετικό διαφημιστικό φυλλάδιο του κατασκευαστή, το τεχνικό εγχειρίδιο του τύπου και άλλες πηγές.

Ο πύργος UGWS

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, για λόγους που θα αναλυθούν περαιτέρω στη συνέχεια, παρουσιάζει ο πύργος, επί του οποίου φέρεται και το σύνολο του οπλισμού του οχήματος. Ο ενός ατόμου Up-Gunned Weapons Station αποτελεί εξέλιξη του πύργου 1m της Cadillac Gage (πήρε την ονομασία αυτή από τη διάμετρο του δακτυλίου του). Φέρει ένα βαρύ πολυβόλο Browning Μ2ΗΒ των 12,7 χιλιοστών με 200 έτοιμα προς βολή βλήματα και ένα πολυβόλο βομβίδων Mk 19 Mod 3 των 40 χιλιοστών με 96 βλήματα έτοιμα προς βολή. Η βολή των όπλων γίνεται ηλεκτρικά με χειροκίνητο εφεδρικό σύστημα. Το τόξο πυρός είναι 360 μοίρες κατ’ αζιμούθιο και -8/+45 μοίρες σε ανύψωση. Η περιστροφή του πύργου γίνεται ηλεκτρικά, με τις τελικές ρυθμίσεις σκόπευσης να γίνονται χειροκίνητα. Η ανύψωση και καταβίβαση του οπλισμού γίνεται επίσης χειροκίνητα. Επίσης υπάρχει στην πρόσθια δεξιά παρειά εξωτερικά τοποθετημένος έστορας για πολυβόλο γενικής χρήσης, στον αμερικανικό στρατό Μ240Η (FN MAG) των 7,62 χιλιοστών. Στο οπίσθιο τμήμα του φέρει δυο τετραπλούς εκτοξευτές καπνογόνων βομβίδων του συστήματος Μ257 LVOSS που μπορούν να δημιουργήσουν προπέτασμα καπνού σε πρόσθιο τόξο 180^ο και σε απόσταση 35 μέτρων από το όχημα. Οκτώ ακόμα καπνογόνες βομβίδες φέρονται σε αποθήκευση. Στο εσωτερικό του οχήματος μεταφέρονται έως 800 εφεδρικά βλήματα για το Μ2ΗΒ και 600 για το Mk 19 Mod 3. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι η εμπειρία από πολεμικές επιχειρήσεις έδειξε ότι το βάρος μιας πλήρους ταινίας 96 βλημάτων των 40x53mm καταπονούσε τον μηχανισμό τροφοδοσίας του Mk 19 Mod 3 και ως εκ τούτου πολλά πληρώματα προτιμούσαν να έχουν μόνον 75 βομβίδες των 40 χιλιοστών έτοιμες προς βολή.

Το βάρος του χωρίς τον πυροβολητή αλλά με πλήρη φόρτο πυρομαχικών είναι 1.066 κιλά, ενδεικτικό της ισχυρής του θωράκισης. Παρέχει δε δυνατότητα επιτήρησης σε τόξο 360 μοιρών χάρη στα επτά συνολικά περισκόπια, τα οποία φέρουν και αντιθραυσματικά ασπίδια εσωτερικά, και στο κύριο σκοπευτικό ημέρας/νύκτας M36ASV της Seiler Instrument που αντικατέστησε το παλαιότερο Μ36Ε3. Προαιρετικά μπορεί να τοποθετηθεί το Μ36Τ1, επίσης της Seiler Instrument (έχει υιοθετηθεί για τα AAVP-7A1 του USMC), το οποίο ενσωματώνει κάμερα θερμικής απεικόνισης αντί του ΟΝΥΠΑΣ ενίσχυσης ειδώλου του M36ASV.

Ο πύργος τροφοδοτείται με ηλεκτρικό ρεύμα 24 V DC μέσω 12-κάναλου δακτυλίου ολίσθησης από το ηλεκτρικό σύστημα του οχήματος. Η ταχύτητα περιστροφής είναι τουλάχιστον 45 μοίρες/δευτερόλεπτο. Συνήθως φέρεται και μικρός αλλά ισχυρός προβολέας (500.000 κηρίων/6,375 εκατομμυρίων λούμεν και προαιρετικά διπλάσιας ισχύος) συζευγμένος με το βαρύ πολυβόλο Μ2ΗΒ.

Λόγω δυο θανατηφόρων περιστατικών εξαιτίας της αποκόλλησης του πύργου σε ατυχήματα με ανατροπές των εμπλεκόμενων οχημάτων, η κατασκευάστρια εταιρία προέβη στην ενίσχυση του δακτυλίου του πύργου με 15 επιπλέον ήλους. Γενικά πάντως, το όχημα θεωρείται ιδιαίτερα ασφαλές, αν και έχουν σημειωθεί αρκετά περιστατικά ανατροπής.

Η Textron προσφέρει, με το αντίστοιχο φυσικά κόστος, επιπλέον δυνατότητες για τον UGWS, ήτοι πλήρως ηλεκτρικό σύστημα περιστροφής του πύργου και ανύψωσης/καταβίβασης του οπλισμού, σύστημα σταθεροποίησης δυο αξόνων για πραγματοποίηση βολής εν κινήσει, τηλέμετρο laser και θερμικό σκοπευτικό.

Σε ελληνική υπηρεσία

Προς το παρόν δεν έχει ακόμα διευκρινιστεί αν τα οχήματα θα συνοδεύονται από ανάλογες ποσότητες ανταλλακτικών – που σύμφωνα με όσα ακούγονται αποτελεί επιδίωξη του ΓΕΣ –  ή αν κάποια από αυτά δεν θα αξιοποιηθούν επιχειρησιακά, αλλά θα χρησιμοποιηθούν ως πηγή ανταλλακτικών για τα υπόλοιπα. Πάντως, όποιο από τα δυο αυτά ενδεχόμενα και αν ισχύει, το Μ1117 θα αποτελέσει μια πολύ χρήσιμη προσθήκη στο οπλοστάσιο όχι μόνον του Στρατού, αλλά δυνητικά και των άλλων δυο Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων.

Όσον αφορά την επιχειρησιακή αξιοποίηση του τύπου, οι αποστολές που θα κληθεί να αναλάβει είναι περίπου οι ίδιες με τον αμερικανικό στρατό, ήτοι συνοδεία κινήσεων, ασφάλεια εγκαταστάσεων, αναγνώριση/επιτήρηση, πλευρική ασφάλεια μονάδων ελιγμού και – χάρη στον ισχυρό τους οπλισμό – παροχή πυρών υποστήριξης σε μονάδες Πεζικού.

Ιδανικά τα Μ1117 θα μπορούσαν να πλαισιώσουν και να συμπληρώσουν τόσο τα VBL, όσο και τα M1115GR Hummer σχεδόν σε όλες τις μονάδες (πλην των αερομεταφερόμενων, εννοείται, λόγω βάρους) που ήδη διαθέτουν τεθωρακισμένα αυτών των τύπων. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι ένα Guardian με πλήρη οπλισμό, αποτελούμενο από Μ2ΗΒ, Mk 19 και MG3, το τελευταίο στη θέση του Μ240Η, διαθέτει ισχύ πυρός ίση με τρία VBL ή με τρία Hummer (για τη σύγκριση λαμβάνεται ως δεδομένο ο εξοπλισμός ενός VBL με FN MAG, ενός με Μ2ΗΒ και ενός με GMG, καθώς και ενός M1115GR με MG3, ενός ακόμα με GMG και ενός Μ1025Α2 με Μ2ΗΒ αντίστοιχα).

Ο μεγάλος αριθμός οχημάτων (1200) των οποίων η παραχώρηση επιδιώκεται και θα καταστήσει το Μ1117 το δεύτερο πολυαριθμότερο τεθωρακισμένο όχημα στον ΕΣ μετά το Μ113 και τα παράγωγά του, επιτρέπει μια μάλλον γενναιόδωρη κατανομή τους σε διάφορες μονάδες. Ενδεικτικά, θα μπορούσαν να διατεθούν σε Επιλαρχίες Αναγνωρίσεως, Λόχους Υποστήριξης Ταγμάτων Πεζικού, καθώς και σε επιλεγμένες μονάδες Στρατονομίας, λόχους στρατηγείων ορισμένων σχηματισμών, ακόμα και σε Όπλα όπως το Σώμα Εφοδιασμού Μεταφορών, λ.χ. στο Συγκρότημα Στρατηγικών Μεταφορών για αποστολές συνοδείας, το Πυροβολικό ή τις Διαβιβάσεις (για ειδικούς ρόλους), μέχρι και σε Μ/Π Ταξιαρχίες για ενίσχυση της ευκινησίας και της ισχύος πυρός τους (βλ. παρακάτω). Επιπλέον, αν ζητηθεί, ο ΕΣ θα μπορούσε να διαθέσει αριθμό οχημάτων του τύπου τόσο στην ΠΑ όσο και στο ΠΝ, για προστασία εγκαταστάσεών τους. Ειδικά η Πολεμική Αεροπορία, εκτός από αποστολές ασφάλειας αεροδρομίων και άλλων εγκαταστάσεων, θα μπορούσε να τα χρησιμοποιήσει, χάρη στον οπλισμό που φέρουν, σε περίοδο επιχειρήσεων και για την εξουδετέρωση μη εκραγέντων πυρομαχικών, συμπληρώνοντας τοιουτοτρόπως τα ανεπαρκή θωρακισμένα Unimog που τώρα χρησιμοποιούνται σε αποστολές EOD.  Ειδικά στον τομέα αυτό, η ΠΑ έχει μακρά ιστορία συνεργασίας με τον ΕΣ, από την παραχώρηση τεθωρακισμένων Μ8 Greyhound μέχρι, πιο πρόσφατα, στην επί δανεισμώ χρήση ερπυστριοφόρων Μ113A1G για αποστολές EOR-EOD ως ενδιάμεση λύση μέχρι την παραλαβή των προαναφερθέντων Unimog.

Στα περί της διαμόρφωσης τώρα, το αυτονόητο και απλούστερο είναι τα οχήματα να χορηγηθούν στις μονάδες ως έχουν. Ίσως εδώ ανακύψει ένα ζήτημα, καθώς μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές οι πληροφορίες που έχουν δημοσιευθεί αναφέρουν ότι τα Μ1117 δεν θα παραχωρηθούν μαζί με τον συνήθη οπλισμό τους (βαρέα πολυβόλα Μ2ΗΒ και πολυβόλα βομβίδων Mk 19). Αν και αναφέρεται ότι έχει κατατεθεί ξεχωριστό αίτημα από το ΓΕΣ για τον οπλισμό τους, ενώ για τα Μ2ΗΒ δεν θα υπάρχει πρόβλημα, καθώς διατίθενται ήδη σε μεγάλους αριθμούς στον ΕΣ και ούτε η παραχώρηση πρόσθετων αριθμών από τις ΗΠΑ αναμένεται να αντιμετωπίσει ανυπέρβλητα προβλήματα,  δεδομένου όμως ότι τα Mk 19 εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται από τον αμερικανικό στρατό και μάλιστα έχουν υποστεί ήδη από τα τέλη του 2017 και πρόγραμμα αναβάθμισης, ενδέχεται να υπάρξει αδυναμία, ή καλύτερα απροθυμία, παραχώρησής τους. Ως εκ τούτου ενδέχεται είτε να χρειαστεί η υποδοχή γι’ αυτόν τον τύπο όπλου στον πύργο να μείνει κενή, ή τα πολυβόλα βομβίδων να αντικατασταθούν από άλλα όπλα, της ίδιας ή άλλης κατηγορίας. Στην τελευταία περίπτωση η προφανής επιλογή είναι το ήδη υπηρετούν στον ΕΣ – κατασκευής ΕΑΣ – HK GMG, το οποίο μπορεί να πάρει τη θέση του Mk 19 με ελάχιστες ή και καθόλου τροποποιήσεις της σχετικής βάσης υποδοχής στον πύργο, ενώ παράλληλα δεν απαιτείται και τροποποίηση του σκοπευτικού, το οποίο ήδη διαθέτει κλίμακα για βολή βομβίδων των 40 χιλιοστών. Ωστόσο, εδώ υπεισέρχεται και ο παράγων κόστος. Καίτοι θα ήταν καλό να ανατεθούν παραγγελίες στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία, το κόστος ανά μονάδα του όπλου και των πυρομαχικών του, λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι θα πρέπει να δημιουργηθεί απόθεμα φόρτων για 1200 οχήματα, δεν είναι ευκαταφρόνητο, ιδίως στην τρέχουσα περίοδο δημοσιονομικής στενότητας. Κατά συνέπεια, η τοποθέτηση πολυβόλου MG3 στη θέση του Mk 19 σε μεγάλο αριθμό εκ των οχημάτων αποτελεί μάλλον μονόδρομο – εν προκειμένω θα απαιτηθεί και τροποποίηση του σκοπευτικού, ώστε αυτό να αποκτήσει κλίμακα με τα βλητικά δεδομένα των 7,62 χιλιοστών. Καλό, πάντως, θα ήταν να παραχωρηθεί τελικά και ένας επαρκής αριθμός Mk 19, ώστε τουλάχιστον ένα ικανό ποσοστό των πύργων των οχημάτων που θα αποκτηθούν να φέρει και αυτό το όπλο. Σε δεύτερη φάση μπορεί να επιδιωχθεί η αντικατάσταση του συστήματος ενίσχυσης ειδώλου του σκοπευτικού Μ36ASV με κάμερα θερμικής απεικόνισης προερχόμενης από την εγχώρια αμυντική βιομηχανία.  

Εκτός από την ευελιξία στην κατανομή των Μ1117 στις μονάδες που επιτρέπει το μέγεθος της επιδιωκόμενης προμήθειας, δεν πρέπει να αγνοηθεί και η δυνατότητα μέρος αυτών να χρησιμοποιηθεί ως βάση για εξειδικευμένες εκδόσεις, που μπορούν να αναπτυχθούν εκ των ενόντων και με μηδενικό έως ελάχιστο κόστος, συμπληρώνοντας παράλληλα διάφορα κενά ή ενισχύοντας υφιστάμενες δυνατότητες. Άλλωστε, τόσο το ASV όσο και κυρίως ο αμεσότερος πρόγονός του, το V-150 Commando, αποτελούν τη βάση για ποικιλία εκδόσεων που καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα επιχειρησιακών ρόλων. Ορισμένες από αυτές μπορούν να καταστούν έμπνευση για αντίστοιχες ελληνικές.

Στο σημείο αυτό ας σημειωθεί ότι, για ορισμένες κατηγορίες οχημάτων ειδικών ρόλων βασισμένων στο Μ1117, δεν είναι απαραίτητη η διατήρηση του πύργου UGWS. Κατά συνέπεια, ο ΕΣ μπορεί να βρεθεί να έχει στη διάθεσή του ικανό αριθμό πύργων για τοποθέτηση σε άλλα οχήματα, και συγκεκριμένα σε ΤΟΜΠ Μ113Α2 ή ακόμα και Λεωνίδας 2, με αποτέλεσμα την ουσιαστική αναβάθμιση της ισχύος πυρός των δυο αυτών τύπων, μεγαλύτερες δυνατότητες διεξαγωγής αγώνα ημέρα και νύκτα, και παράλληλα αυξημένη προστασία για τον αρχηγό πληρώματος τόσο από το εχθρικό πυρ όσο και από τα στοιχεία της φύσης. Παράλληλα, οι πυργίσκοι αρχηγού των ερπυστριοφόρων που θα αντικατασταθούν από πύργους UGWS θα δύνανται να τοποθετηθούν σε Guardian ειδικών ρόλων προσφέροντάς τους τουλάχιστον στοιχειώδεις ικανότητες αυτοάμυνας ή και άλλες δυνατότητες.

Μερικές πιθανές ελληνικές εκδόσεις του Μ1117

1. ΤΟΜΠ. Σε ένα τυπικής διαμόρφωσης Μ1117 Guardian υπάρχουν συνολικά τέσσερις θέσεις πληρώματος και επιβατών. Η εξειδικευμένη έκδοση ΤΟΜΠ, που αποκαλείται ICV (Infantry Carrier Vehicle) ή Commando Advanced APC έχει 60 περίπου εκατοστά (24 ίντσες) μακρύτερο σκάφος και ελαφρώς ψηλότερη οροφή διαμερίσματος μάχης, σύμφωνα δε με τον κατασκευαστή δύναται να μεταφέρει τριμελές πλήρωμα και τέσσερις επιβάτες αν διατηρείται ο πύργος. Αν ο πύργος αντικατασταθεί από τηλεχειριζόμενο σταθμό οπλισμού ή απλή θυρίδα με ασπίδια OGPK (Objective Gunner Protection Kit) παρόμοια με αυτήν που φέρουν πολλοί τύποι οχημάτων συμπεριλαμβανομένων των ενισχυμένης θωράκισης εκδόσεων του HMMWV, ο αριθμός των επιβατών ανεβαίνει στους επτά. Από τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό ο όγκος που καταλαμβάνει ο κάλαθος του πύργου UGWS στο εσωτερικό του οχήματος. Ως εκ τούτου, συνάγεται το συμπέρασμα ότι αν σε ένα απλό Μ1117 ο πύργος αντικατασταθεί με πυργίσκο αρχηγού προερχόμενο από Μ113 απελευθερώνεται στο εσωτερικό του οχήματος χώρος αρκετός για τρία ακόμα άτομα, ενδεχομένως και τέσσερα, ειδικά αν προστεθεί και ένα αναδιπλούμενο κάθισμα στον οπίσθιο διάδρομο εισόδου-εξόδου, όπως και στο παλαιότερο V-150. Με λίγα λόγια, μια τέτοια διαμόρφωση θα επέτρεπε τη μεταφορά οκτώ συνολικά ατόμων – διμελούς πληρώματος και έξι επιβατών, με ανεκτό βαθμό στριμώγματος, καθιστώντας το όχημα ένα χρήσιμο ΤΟΜΠ για μονάδες όπως μηχανοποιημένες ταξιαρχίες, επιλαρχίες αναγνωρίσεως, κλπ. Ο οπλισμός που θα φέρει θα είναι ίδιος με αυτόν των Μ113Α1/Α2 του ΕΣ (Μ2ΗΒ, ή GMG, ή MG3).
2. Όχημα ΠΑΠ/ΑΕΛΑ. Ουσιαστικά θα πρόκειται για την εγχώρια εκδοχή του M1200 Armored Knight, που επίσης βασίζεται στο Μ1117. Η αφαίρεση του πύργου θα απελευθερώσει χώρο για συστήματα επικοινωνιών, πλοήγησης, εντοπισμού θέσης, τοπογραφίας, εξοπλισμό παρατήρησης και κατάδειξης στόχων – λ.χ. το Πολύφημος της ΕΑΒ – ιδανικά πάντως με ενσωματωμένο σύστημα θερμικής απεικόνισης, και τερματικό ΣΤΕΠ Ηρακλής, συμπληρώνοντας/αντικαθιστώντας τα βασιζόμενα σε HMMWV οχήματα. Ένας απλός πυργίσκος με ένα πολυβόλο αρκεί για την εγγύς άμυνα του οχήματος.
3. Φορέας αισθητήρων παρατήρησης/επιτήρησης. Γενικά ο ρόλος του θα είναι παρόμοιος με αυτόν των υφιστάμενων M1118GR. Και σε αυτήν την έκδοση δεν είναι αναγκαία η ύπαρξη του πύργου και επαρκεί πυργίσκος με βάση για πολυβόλο. Θα δύναται να φέρει ηλεκτρονικά ή ηλεκτροοπτικά συστήματα επιτήρησης επί ανασυρόμενων βάσεων ή επί εκτεινόμενου ιστού, όπως ενδεικτικά ραντάρ BOR-A 550, ή ηλεκτροοπτικό σύστημα Margot XXL ή Miltech Hellas ARGOS.
4. Κυνηγός αρμάτων, ήτοι φορέας βαρέων αντιαρματικών συστημάτων TOW ή Kornet-E. Προϋποθέτει αφαίρεση του πύργου. Ως πρότυπο θεωρούνται το V-150 TOW και το Μ113Α2 TOW Classic, αν και με την ίδια ευκολία οι εκτοξευτές των Κ/Β μπορούν να τοποθετηθούν και σε απλή θυρίδα – βλ. Μ1114GR, ιδανικά με προστασία για τον χειριστή παρόμοια με αυτήν που παρέχει το OGPK. Καλό θα ήταν να φέρεται ως συμπληρωματικός οπλισμός για εγγύς άμυνα και ένα πολυβόλο γενικής χρήσης. Ελαφρύτερα συστήματα όπως το MILAN ή το Fagot μπορούν να τοποθετηθούν απευθείας στην εξωτερική βάση οπλισμού που υπάρχει στην πρόσθια δεξιά παρειά του πύργου UGWS, καθιστώντας το πραγματικό πολυεργαλείο ως όχημα παροχής πυρών υποστήριξης.
5. Φορέας αντιαεροπορικού συστήματος ASRAD-H. Το σύστημα μπορεί να μεταφερθεί σε Μ1117 (χωρίς πύργο) αυτούσιο από τα HMMWV στα οποία είναι ήδη τοποθετημένο – και την πίσω ανάρτηση των οποίων καταπονεί εμφανώς.
6. Αυτοκινούμενο αντιαεροπορικό πυροβόλο. Προτείνεται η τοποθέτηση ZU-23-2 στα πρότυπα της αντίστοιχης μετασκευής ΒΜΡ-1, ή ακόμα και Μ61Α1 Vulcan – όπως στο V-150 VADS – από τα αποθέματα της ΠΑ, σε βάση εγχώριας σχεδίασης ή από Μ167 VADS, η δωρεάν παραχώρηση αριθμού των οποίων δύναται να επιδιωχθεί από τον ΕΣ. Για αντιαεροπορική βολή μάλλον θα χρειαστούν και απλής κατασκευής αναδιπλούμενα σκέλη σταθεροποίησης, πάλι όπως στο V-150 VADS, και ιδανικά και ενσωμάτωση (εγχώριας ανάπτυξης ή εισαγωγής) συστήματος ελέγχου πυρός με ηλεκτροοπτικό σκοπευτικό και τηλέμετρο λέιζερ, που θα τα καταστήσει χρήσιμα και κατά μη επανδρωμένων αεροχημάτων ή περιφερόμενων πυρομαχικών.

Η προσαρμοστικότητα της οικογένειας Commando σημαίνει ότι θα ήταν δυνατόν να προκύψουν και άλλες εκδόσεις, αντίστοιχες με αυτές που προσφέρει και η κατασκευάστρια εταιρία, όπως ΤΟΜΟ 81 χιλιοστών ή όχημα με μη επανδρωμένο πύργο που φέρει κύριο πυροβόλο των 30 χιλιοστών (η Textron προτείνει τον CPWS της βελγικής Cockerill), ή ακόμα και πύργο με πυροβόλο των 90 χιλιοστών, κλπ, αλλά είτε το κόστος εκτοξεύεται σε υψηλά επίπεδα είτε απαιτούνται επεμβάσεις (π.χ. ενίσχυση δαπέδου και υπερυψωμένη οροφή στην περίπτωση των ΤΟΜΟ) που, αν και μπορούν να γίνουν, απαιτούν χρόνο και τεχνικές μελέτες πιο περίπλοκες από τις ήδη προτεινόμενες απλούστερες μετασκευές.   

Εν κατακλείδι, καίτοι η σχεδιαζόμενη απόκτηση των Μ1117 Guardian δεν θα προσδώσει στις Ένοπλες Δυνάμεις – κυρίως δε στον ΕΣ – ένα οπλικό σύστημα που ενσωματώνει τεχνολογίες αιχμής, θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για την μερική έστω κάλυψη κενών ή και περαιτέρω ενίσχυση ήδη υφισταμένων επιχειρησιακών δυνατοτήτων, με ελάχιστο κόστος και μάλιστα με εύκολο στη συντήρηση και γενικά φιλικό στον χρήστη όχημα. Πολλώ δε μάλλον αν τελικά ευοδωθούν και οι προσπάθειες του ΓΕΣ για προμήθεια μεταχειρισμένων ΤΟΜΑ Μ2 Bradley, θα πραγματοποιηθεί μια πραγματική μεταμόρφωση πολλών κρίσιμων μονάδων ελιγμού, ιδίως του μηχανοκίνητου Πεζικού, με κατακόρυφη αύξηση της μαχητικής τους ισχύος και ταυτόχρονη ενίσχυση των προβαλλόμενων ικανοτήτων αποτροπής.