Το πρωί κατά τις ισραηλινές επιδρομές στο Ιράν το Sky Arabia, δημοσίευσε ότι οι Ισραηλινοί έπληξαν συστήματα S-400 τα οποία είχαν παραληφθεί από την Μόσχα.
Πολλές πηγές όμως αναφέρουν ότι δεν επλήγησαν ρωσικοί S-400, αλλά α/α συστήματα Κhordad και Βavar-313, τα οποία είναι αντίγραφα των S-300 και S-400 (κατά τους Ιρανούς).
nah, its iranian domestic made 15 khordad and bavar 313 comparable to s 300 and s 400 of russia. btw, iran supplies russia with shahed 135 drones and other missiles in the ukraine war.
— God’s servant (@112233646775CH) October 26, 2024
In 2016 Iran received the S-300 they signed in 2007
S-300 PMU2 FAVORIT (one before the S-400)
Iran upgraded the FAVORIT and also designed their own
Iran already had S-400 equivalent.
Maybe the S-500?!
Still, they have to update software and radar to work in Iran.— Richard Gauz (@GauzRichar16966) October 26, 2024
Σημειώνεται ότι στις 6 Αυγούστου οι New York Times επικαλούμενοι Ρώσους αξιωματούχους, είχαν όντως επιβεβαιώσει την μεταφορά των S-400 στο Ιράν.
Εδώ όμως προκύπτουν δύο ζητήματα: Συμμετείχαν οι S-400 στις αναχαιτίσεις ισραηλινών βλημάτων;
Και τελικά επλήγησαν από τις ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές;
Θα ξεκινήσουμε από το δεύτερο ερώτημα. Οι S-400, δεν ήρθαν μόνοι τους στο Ιράν αλλά μαζί με ρωσικά πληρώματα.
Αν το Ισραήλ έπληττε κάποιο από αυτά τα συστήματα τότε εν γνώσει του θα έπληττε και τα πληρώματα τα οποία τα χειρίζονται.
Αυτό θα σήμαινε αυτομάτως νεκρούς Ρώσους κάτι το οποίο δεν θα ήταν καλό για το Ισραήλ και ειδικά στην παρούσα συγκυρία.
Είναι πολύ πιο πιθανό έως και βέβαιο ότι τα συστήματα που επλήγησαν ήταν ιρανικά αντίγραφα των S-300 και των S-400 δηλαδή τα Κhordad και Βavar-313.
Οι Ιρανοί ισχυρίζονται ότι έχουν τις ίδιες δυνατότητες αλλά αυτό μάλλον δεν είναι αληθές ωστόσο δεν παύουν να είναι δικά τους συστήματα που τα παράγουν οι ίδιοι και σίγουρα διαθέτουν κάποια δυναμική.
Σε ό,τι αφορά το πρώτο ερώτημα, ακριβώς επειδή και οι Ρώσοι δεν ήθελαν να υπάρξει νεκρός στρατιώτης τους, θεωρείται βέβαιο ότι δεν επέλεξαν να εμπλακούν άμεσα κατά ισραηλινών μαχητικών και βλημάτων διότι εάν το έκαναν δεν θα άφηναν άλλη επιλογή στους Ισραηλινούς από το να αναγκαστούν να τους στοχοποιήσουν.
Οι Ιρανοί ισχυρίζονται ότι συμμετείχαν α/α συστήματα σε αναχαιτίσεις με εντυπωσιακά αποτελέσματα αλλά μάλλον δεν αναφέρονται στα ρωσικά συστήματα αλλά στα δικά τους αντίγραφα.
Μάλλον, εκεί πρέπει να σκοτώθηκαν και οι δύο Ιρανοί στρατιώτες που ανακοίνωσε νωρίτερα η Τεχεράνη χωρίς όμως να προσδιορίζει που ακριβώς και πάνω σε ποιο καθήκον έλαβε χώρα ο θάνατος τους.
Τότε κάποιος θα πει για ποιο λόγο έστειλαν οι Ρώσοι τους S-400, στο Ιράν.
Δεν τους έστειλαν για να κλιμακώσουν αλλά για την περίπτωση που οδηγηθούν τα πράγματα στην απόλυτη επιδείνωση.
Όμως οι ανακοινώσεις Ισραηλινών και Ιρανών δείχνουν ότι επρόκειτο για ένα χτύπημα εκτόνωσης και όχι πραγματική ουσίας (και ευτυχώς για τον πλανήτη).
Οι μεν Ισραηλινοί δηλώνουν ικανοποιημένοι με μία επίθεση η οποία δεν έπληξε ενεργειακές και πετρελαϊκές εγκαταστάσεις οι δε Ιρανοί ανακοινώνουν ότι είχαν «περιορισμένες ζημιές» που σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να ασχοληθούν με περαιτέρω αντίποινα.
Όσο για τους Ισραηλινούς είχαν ειδοποιήσει εκ των προτέρων τους Ιρανούς που ακριβώς θα χτυπήσουν για να έχουν το χρόνο τους να εκκενώσουν έγκαιρα το προσωπικό τους.
Από εκεί και πέρα θα αναλάβουν τα δυτικά ΜΜΕ τα οποία εν χορώ θα λένε ότι η αποστολή του Ισραήλ εστέφθη με επιτυχία.
Η πραγματικότητα ήταν η εξής:
Κανείς δεν ήθελε να τραβήξει πλέον το σκοινί από το φόβο του τι θα συνέβαινε μετά.
Δεν ήθελε όμως επίσης κάνεις να φανεί ότι έκανε πίσω.
Αυτός ήταν και ο λόγος που το Ισραήλ άργησε να απαντήσει στα ιρανικά πυραυλικά χτυπήματα της 1ης Οκτωβρίου.
Έπρεπε να βρεθεί η χρυσή «τομή» που θα επέτρεπε σε όλους να απεμπλακούν με το «μέτωπο» ψηλά.
Πάντως ο κίνδυνος δεν έχει καταλαγιάσει και ούτε πρόκειται να γίνει αυτό όσο συνεχίζονται οι συγκρούσεις στην Γάζα και στο Λίβανο.
