Νεώτερες πληροφορίες έρχονται στο φως της δημοσιότητας αναφορικά με την ισραηλινή αντεπιθετική ενέργεια στο Ιράν στις 26 Οκτωβρίου.
Το θέμα είναι πως η εικόνα αντί να ξεδιαλύνεται, θολώνει ολοένα και περισσότερο, κάτι εν μέρει λογικό καθώς και οι δύο πλευρές παίζουν το παιχνίδι της επικοινωνίας. Παρακάτω θα αναφερθούν πληροφορίες που μεταδώθηκαν από ιρανικούς αλλά και ανεξάρτητους λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που θα επιτρέψουν στο αναγνωστικό κοινό να δει με εναλλακτική ενόραση το όλο ζήτημα.
Γενικά οι διαθέσιμες πληροφορίες συγκλίνουν πως η ισραηλινή επίθεση έλαβε χώρα σε τρεις φάσεις.
Η πρώτη φάση περιλάμβανε δύο σκέλη: το πρώτο αφορούσε την καταστροφή μιας τοποθεσίας ραντάρ στην Συρία και την καταστολή της υποδομής ISR (Intelligence, Surveillance, Reconnaissance) στο Ιράκ και στέφθηκε από επιτυχία. Το δεύτερο σκέλος αφορούσε την εξαπόλυση ενός σμήνους drones και βλημάτων (ROCKS, Air-LORA, Blue SPARROW) με στόχο την καταστολή της ιρανικής αεράμυνας από τον εναέριο χώρο της Ιορδανίας. Σύμφωνα με ιρανικές πηγές η όλη ενέργεια ήταν πλήρως αποτυχημένη καθώς καταστράφηκε το 100% των βλημάτων και drones που εξαπολύθηκαν. Άλλες ωστόσο πηγές, επίσης προερχόμενες από το Ιράν, δείχνουν την πρόκληση μικρών ζημιών σε ένα τουλάχιστον ραντάρ OTH (Over-The-Orizon) στο Qadir Ahvaz.
Η δεύτερη φάση περιλάμβανε την επανάληψη της επίθεσης με μεγαλύτερη πυκνότητα μέσων προκειμένου να κορεσθεί η εχθρική αεράμυνα. Επίσης απέτυχε, αν και για άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους, μια τοποθεσία αεράμυνας με σύστημα MIM-23 HAWK εξετέθη και προσεβλήθη σκοτώνοντας τέσσερις τουλάχιστον από τους χειριστές του.
Η τρίτη φάση περιλάμβανε επίθεση με χαμηλής παρατηρησιμότητας βλήματα πλεύσης (πιθανότατα WIND DEMON) από το Αζερμπαϊτζάν. Η επίθεση είχε μερική επιτυχία καθώς επλήγησαν 2 κτήρια (από τα 9 που στοχοποιήθηκαν) αν και ιρανικές πηγές αναφέρουν πως ήταν άδεια καθώς είχαν ήδη εκκενωθεί από προσωπικό.
Εν κατακλείδι η ισραηλινή επίθεση κρίνεται συνολικά ανεπιτυχής, καθώς δεν σημειώθηκε ουσιαστική υποβάθμιση της ιρανικής αεράμυνας, χωρίς μάλιστα το Ιράν να εμπλέξει τα πλέον σύγχρονα συστήματα που διαθέτει, ενώ πρέπει να σημειωθεί πως κανένα Ισραηλινό μαχητικό αεροσκάφος δεν επιχείρησε εντός ή ακόμα και πλησίον του εναέριου χώρου του Ιράν-όλες οι επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν με χρήση “stand-off” όπλων.
Είναι βάσιμο να υποτεθεί πως αν η ιρανική αεράμυνα είχε δεχθεί συντριπτικό πλήγμα, όπως διατείνονται πολλές πηγές, το Ισραήλ δεν θα σταματούσε εκεί αλλά θα “ξήλωνε” συστηματικά όλες τις κρίσιμες υποδομές του Ιράν, συμπεριλαμβανομένων και των πυρηνικών του εγκαταστάσεων. Σε κάθε περίπτωση είναι δύσκολο, μέσα στην “ομίχλη της μάχης” για κάποιον να διαμορφώσει αντικειμενική και πλήρη εικόνα για το τι συνέβη και όπως λέμε πάντα επαφίεται στον καθένα να επιλέξει ποιες πηγές να πιστέψει και ποιες να απορρίψει και καλό είναι να λαμβάνει υπόψη του το ένστικτό του και την κοινή λογική κατά μήκος αυτής της διαδικασίας.
