Φανταστείτε μια χώρα που δέχεται απειλές κάθε μέρα για εισβολή και κατάληψη των εδαφών της από μια γειτονική χώρα. Φανταστείτε μια χώρα που δέχεται απειλές από την γειτονική της χώρας ότι θα της βομβαρδίσει την πρωτεύουσα της με βαλλιστικούς πυραύλους. Φανταστείτε μια χώρα που κάθε μέρα παραβιάζεται ο ΕΕΧ και τα χωρικά της ύδατα από το ίδιο γείτονα. Φανταστείτε μια χώρα η οποία εδώ και δεκαετίες διαθέτει βιομηχανική ικανότητα παραγωγής βλημάτων ΠΒ μεγάλου μεγέθους ώστε να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της και να κάνει εξαγωγές. Φανταστείτε μια χώρα της οποίας η κυβέρνηση προτιμά να καταστρέψει την παραγωγική ικανότητα πυρομαχικών παρά τις απειλές που δέχεται για εισβολή και κατοχή των εδαφών της και προτιμά να δώσει έμφαση στο real estate development στους χώρους που παράγονται τα πυρομαχικά αυτά.
Όλα αυτά τα παραπάνω δεν είναι τίποτα άλλο παρά η παρούσα εικόνα της Ελλάδας και της κυβέρνησης της. Πριν από τρία χρόνια ο ΠΘ της χώρας ανακοίνωσε την παύση παραγωγής πυρομαχικών στο εργοστάσιο του Υμηττού και την μετατροπή του εργοστασίου σε κυβερνητικό πάρκο. Δεν γνωρίζουμε αν αυτή η απόφαση του ΠΘ βασίστηκε σε κάποια εμπεριστατωμένη μελέτη ή αν ήταν μια ιδέα κάποιου συνεργάτη του. Η ακύρωση όμως της παραγωγής πυρομαχικών από την μοναδική εταιρεία που μπορεί να το πράξει στην Ελλάδα και η κατασκευή ενός τεράστιου κυβερνητικού πάρκου στον χώρο αυτό του εργοστασίου όπου θα συγκεντρωθούνε μεγάλος αριθμός για την λειτουργία του Κράτους υπουργείων αποτελεί τεράστιο λάθος για δύο λόγους:
1)Η ακύρωση δυνατότητας πυρομαχικών μεγάλου διαμετρήματος συνιστά τεράστια υποχώρηση της αυτάρκειας της χώρας στον τομέα των εξοπλισμών. Αναιρείται με αυτόν τον τρόπο μια τεραστίας σημασίας για την εθνική ασφάλεια επένδυση η οποία μπορεί να έχει καταλυτικές εξελίξεις σε μια μελλοντική σύγκρουση με την γειτονική Τουρκία. Είναι τραγικό η ΕΕ να αναγνωρίζει ότι δεν διαθέτει πια επαρκή δυνατότητα μαζικής παραγωγής μεγάλου αριθμού πυρομαχικών των 155 χλστ και να αναγκάζεται ασθμαίνοντας να αγοράσει πυρομαχικά από οποιανδήποτε πηγή υπάρχει σε όλον τον πλανήτη για να τροφοδοτήσει το πόλεμο στην Ουκρανία και να γεμίσει τις αποθήκες των ευρωπαϊκών στρατών σε π και την ίδια στιγμή ο ΠΘ της Ελλάδας να μετατρέπει ένα εργοστάσιο παραγωγής πυρομαχικών των 155 χλστ σε κυβερνητικό πάρκο.
2)Προφανώς κανένας από τους συμβούλους του ΠΘ δεν τον ενημέρωσε ότι η συγκέντρωση μεγάλου αριθμού σημαντικών υπουργείων για την λειτουργία του Κράτους σε έναν περιορισμένο χώρο αποτελεί την χαρά των εχθρών του Κράτους και των τρομοκρατών. Για μια κυβέρνηση που η κουλτούρα ασφαλείας αποτελεί άγνωστο θέμα μια τέτοια απόφαση δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει. Δυστυχώς όμως θα αποτελεί έκπληξη για τον ελληνικό λαό εάν μια μέρα ξυπνήσουμε και μάθουμε στις ειδήσεις ότι ο χώρος αποτέλεσε στόχο τρομοκρατών με ό, τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την εύρυθμη λειτουργία του κράτους.
Προφανώς από τις αποφάσεις αυτές συνάγεται ότι η Άμυνα και η Ασφάλεια του Κράτους δεν αποτελούν προτεραιότητα για την κυβέρνηση. Αντιθέτως τα real estate development προγράμματα και τα εμβληματικά έργα για την συλλογή ψήφων είναι πιο σημαντικά από ό, τι άλλο. Τη στιγμή που σε ολόκληρη την Ευρώπη ακόμα και στην Αλβανία οι κυβερνήσεις προσπαθούν να ανασυγκροτήσουν την βιομηχανία πυρομαχικών τους, να κατασκευάσουν νέα εργοστάσια κατασκευής πυρομαχικών, η ελληνική κυβέρνηση αποφασίζει να βάλει την ταφόπλακα στην βιομηχανία παραγωγής πυρομαχικών της χώρας. Πιθανώς δεν είναι γνωστό ότι η Ελλάδα διαθέτει μια πλήρως καθετοποιημένη ικανότητα παραγωγής πυρομαχικών μεγάλων διαμετρημάτων. Στο εργοστάσιο του Υμηττού το οποίο θα κλείσει και θα μετατραπεί σε κυβερνητικό πάρκο, εδώ και πολλές δεκαετίες υπάρχει μια παλιά ναι μεν, λειτουργική δε μηχανή παραγωγής πυρομαχικών άνω των 155 και 203 χλστ. Στην μηχανή αυτή εισέρχονται κομμάτια χάλυβα από τη χαλυβουργία, σφυρηλατούνται, επεξεργάζονται και παραδίδονται προς γόμωση έτοιμοι κορμοί πυρομαχικών. Η γόμωση των πυρομαχικών αυτών γίνεται στο εργοστάσιο του Λαυρίου των ΕΑΣ, ενώ ακόμα και οι πυροσωλήνες μπορούν να είναι ελληνικής παραγωγής. Σύμφωνα με πληροφορίες η τιμή ενός ετοιμοπαράδοτου πυρομαχικού των 155 χλστ ξεπερνά τα 2-2.500 ευρώ το τεμάχιο (πληροφορίες αναφέρουν πως μπορεί να φθάνει έως και τα 8.000!). Εάν υπολογίσουμε ότι τα επόμενα χρόνια οι ευρωπαϊκοί στρατοί θα πρέπει να δαπανήσουν δις ευρώ για την αναπλήρωση των πυρομαχικών που έδωσαν στην Ουκρανία και την συμπλήρωση των πολεμικών αποθεμάτων τους στις αποθήκες τους αντιλαμβάνεται κανείς την τεράστια αγορά που ανοίγεται για τα ΕΑΣ στον τομέα των πυρομαχικών αφού η ελληνική εταιρεία είναι μια από τις λίγες στην Ευρώπη που έχει καθετοποιημένη παραγωγή πυρομαχικών αυτού του διαμετρήματος. Κι ενώ θα περίμενε κανείς από μια φιλελεύθερη, καπιταλιστική, φιλοεπιχειρηματική κυβέρνηση να αρπάξει αυτή την ευκαιρία και να βρει μια λύση για το θέμα αυτό, ώστε τα ΕΑΣ να μπορούν να πωλούν εκατοντάδες χιλιάδων πυρομαχικών των 155 χλστ, κάθε χρόνο με τιμή τουλάχιστον 2000 ευρώ ανά τεμάχιο, που θα έφερνε στα ταμεία της εταιρείας εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ έσοδα και στα ταμεία του ελληνικού δημοσίου δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από τους φόρους επιλέχθηκε η καταστροφή αυτής της παραγωγικής δυνατότητας και η μετατροπή των ΕΑΣ σε έναν υπεργολάβο-«φασόν» μιας άλλης ξένης εταιρείας. Η εταιρεία αυτή θα φέρνει από εξωτερικό τους κορμούς των πυρομαχικών των 155 χλστ, τους οποίους όπως αναφέραμε μπορούν να παράγουν τα ΕΑΣ από μόνα τους, και θα τους παραδίδει στο γομωτήριο στο Λαύριο για γόμωση με αντίτιμο σύμφωνα με δημοσιευμένες πληροφορίες 80-90 ευρώ ανά τεμάχιο για τα ΕΑΣ. Δηλαδή ενώ τα ΕΑΣ με μια μικρή επένδυση από το ελληνικό δημόσιο θα μπορούσαν να παράγουν ένα ολοκληρωμένο προϊόν μόνα τους και να εισπράττουν άνω των 2000 ευρώ ανά πυρομαχικό επιλέχθηκε να γίνουν υπεργολάβοι μια άλλης εταιρείας και να εισπράττουν το πολύ 90 ευρώ ανά πυρομαχικό. Αυτό δεν θα το έλεγες κι επιτυχία.
Ενώ από το 2021 ήταν γνωστό ότι θα έκλεινε το εργοστάσιο στον Υμηττό για να γίνει το κυβερνητικό πάρκο. Ενώ ήταν γνωστό ότι το μηχάνημα που κατασκευάζει τους κορμούς των πυρομαχικών δεν μπορεί να αποσυναρμολογηθεί και μετακινηθεί σε άλλον χώρο ουδεμία προσπάθεια έγινε από την κυβέρνηση για την αγορά ενός καινούργιου μηχανήματος το οποίο θα εγκαθίστατο σε άλλον σε έναν άλλο βιομηχανικό χώρο, πχ στα Μεσόγαια για την παραγωγή των κορμών των πυρομαχικών ώστε να μην χαθεί αυτή η δυνατότητα της εταιρείας . Επιπρόσθετα αξιόλογες και πολλές σημαντικές επενδυτικές προτάσεις ευρωπαϊκών και αμερικανικών εταιρειών που παράγουν αυτή την κατηγορία των πυρομαχικών απορρίφθηκαν και έτσι τελικά οδηγηθήκαμε σε αυτό το φιάσκο που θα έχει μεγάλες επιπτώσεις στην αμυντική επάρκεια της χώρα σε πυρομαχικά. Έτσι καταλήξαμε σε μια κατάσταση όπου βρέχει λεφτά για την αγορά πυρομαχικών σε όλον τον πλανήτη, κι εμείς λόγω αδιάφορων επιλογών να φθάσουμε σε σημείο να χάσουμε την ευκαιρία να αποκτήσουμε μέρος αυτής της τεράστιας ύψους πολλών δις αγοράς. Άραγε για ποια επιχειρηματικότητα μιλάμε, για ποια ανάπτυξη μιλάμε, για ποιες εξαγωγές μιλάμε, όταν μόνοι μας καταστρέφουμε τις παραγωγικές ικανότητες της βιομηχανίας και αντί για αυτές επιλέγουμε το real estate development. Είναι τραγικό για μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ επένδυση η χώρα να χάνει την ευκαιρία να έχει έσοδα τουλάχιστον 200 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Είναι απαράδεκτο να αποποιούμαστε σαν χώρα μια δυνατότητα την οποία έχουμε από την δεκαετία του 1930 και η αξία της οποία φάνηκε στον πόλεμο 1940-41. Δυστυχώς για μια ακόμη φορά γίνεται αντιληπτό ότι για την κυβέρνηση προτεραιότητα δεν έχουν ούτε η Άμυνα, ούτε η Ασφάλεια, ούτε η αμυντική βιομηχανία, ούτε η αυτάρκεια της χώρας σε στρατιωτικό υλικό παρά το γεγονός ότι ο ΠΘ όταν βρίσκεται στις Βρυξέλλες για να συζητήσει μαζί τους το ζήτημα της ανασύνταξης της αμυντικής βιομηχανίας της Ευρώπης τονίζει στις ομιλίες του την ανάγκη η Ευρώπη να αποκτήσει αυτάρκεια. Φαίνεται ότι αυτή η πολιτική δεν έχει θα έχει εφαρμογή στην ΕΑΒΙ και φαίνεται ότι από ‘κει που η χώρα ήταν αυτάρκης στα πυρομαχικά τελικά θα γίνει εισαγωγέας και εξαρτώμενη από τους προμηθευτές της και τις εκάστοτε συνθήκες. Αυτό δεν το λες κι επιτυχία.
Συμπερασματικά καταλήγουμε στο ότι η έννοια της επάρκειας, η έννοια της ασφάλειας στην αμυντική βιομηχανία, η έννοια της Εθνικής ανεξαρτησίας στον τομέα των πυρομαχικών δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία για την κυβέρνηση μπροστά στα σχέδια για το real estate development. Όπως και σε άλλες περιπτώσεις έτσι και σε αυτήν, τις αποφάσεις αυτές θα τις κρίνει η Ιστορία. Τουλάχιστον ξέρουμε ποιοι λάβανε τις σχετικές αποφάσεις.