Απίστευτο και όμως αληθινό. Πανεπιστημιακό ίδρυμα ζήτησε από μια γυναίκα να προσκομίσει ενυπόγραφη από παιδίατρο βεβαίωση θηλασμού, εάν θέλει να δώσει εξετάσεις διαδικτυακά στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού προγράμματος που παρακολουθεί.
Πρόκειται για μια νεαρή γυναίκα από τον Βόλο, η οποία εκτός από τις σπουδές της χρειάζεται να προσέχει παράλληλα το μόλις τεσσάρων μηνών παιδί της, καθώς ο σύζυγός της και πατέρας του παιδιού εργάζεται τις ώρες που αυτή έχει μάθημα.
Έτσι λοιπόν, οι καθηγητές στο συγκεκριμένο μεταπτυχιακό όχι μόνο δεν πίστεψαν την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η γυναίκα αλλά της ζήτησαν απαντώντας στην ίδια μέσω e-mail, χαρτί που να πιστοποιεί όντως την ανάγκη θηλασμού ακόμη και on air, στην κάμερα!
Φυσικά, αν χρειαστεί θα γυρίσει την πλάτη της για να προχωρήσει στη διαδικασία θηλασμού, στο πλαίσιο της 3ωρης διαδικτυακής εξέτασης. Την παραπάνω είδηση έκανε γνωστή, ο παιδίατρος κύριος Γιώργος Χαρίτος στον οποίο απευθύνθηκε η μητέρα για να της χορηγήσει σχετική βεβαίωση.
Ακολουθεί η δήλωσή του η οποία ξεκινά με τίτλο «Ζητείται ντροπή»:
«Αν δεν θήλαζε και το μωρό την ώρα της εξέτασης άρχισε να κλαίει, δεν θα έπρεπε ούτως ή άλλως να το ταΐσει ή να το αλλάξει ή να το πάρει μία αγκαλιά; Δεν έχει βεβαίωση ούτε πιστοποίηση, ούτε ISO η μητρότητα βρε πανεπιστήμιο. Φαντάζομαι ότι το on camera έχει το νόημα να ελέγχεται η μητέρα κατά την διάρκεια της εξέτασης, ώστε όντως να ταΐσει το μωρό της με τον χρόνο που της παρέχεται και όχι π.χ. να αξιοποιήσει αυτό τον χρόνο για άλλους σκοπούς, όπως το να αναζητήσει απαντήσεις στα θέματα. Δεν είναι παράλογο. Η εντολή «στην κάμερα αλλά με γυρισμένη την πλάτη» ρε Πανεπιστήμιο, τι στην ευχή είναι, μου λες; Τόσο αποσυντονίζεται αυτός ο εξεταστής στη θέα μιας νέας γυναίκας που προσπαθεί να ταΐσει το μωρό της; Μία γυναίκα που φροντίζει έναν μικρό άνθρωπο, και παράλληλα εργάζεται και παράλληλα σπουδάζει περαιτέρω και άλλα χίλια ακόμα παράλληλα. που δεν θα μας έφταναν πολλές σελίδες για να τα γράψουμε. Αυτή την γυναίκα ρε Πανεπιστήμιο, αντί να βρούμε εκατό τρόπους να την υποστηρίξουμε, καθόμαστε και της εναντιωνόμαστε και από πάνω; Και πριονίζουμε τα πριονίδια μιας στείρας συμπεριφοράς, ηλίθιας και εξόχως αναχρονιστικής, ανάρμοστης επιεικώς για έναν φορέα (υποτίθεται) γνώσης, έρευνας και ελεύθερης διακίνησης ιδεών» υποστήριξε ο κ. Χαρίτος.
