Η μαρτυρία ενός κατάδικου μέσα στην φυλακή που κρατείτο ο Ναβάλνι καταδεικνύει ότι ο θάνατός του υπήρξε ένα αιφνιδιαστικό γεγονός για την φρουρά της φυλακής, το οποίο προκάλεσε πανικό. Σύμφωνα με δυτική ιστοσελίδα, η οποία κατάφερε να επικοινωνήσει με τον κατάδικο μέσα στην φυλακή, ξαφνικά ξέσπασε συναγερμός, και όλοι οι κρατούμενοι κλειδώθηκαν στα κελιά τους. Μετά υπήρξε ενδελεχής έρευνα των κελιών, ενώ αυξήθηκε η φρουρά.
Όπως έχει αποκαλυφθεί, στην φυλακή αμέσως έσπευσαν πράκτορες της FSB και άλλων κρατικών υπηρεσιών για να εξετάσουν την κατάσταση. Το όλο σκηνικό δείχνει ότι ο θάνατος του Ναβάλνι υπήρξε έκπληξη για την Μόσχα, και όχι προμελετημένη επιχείρηση. Εξάλλου, στο σώμα του Ναβάλνι βρέθηκαν μώλωπες από την προσπάθεια των γιατρών να τον επαναφέρουν με καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση.
Το ερώτημα, όπως πάντα, είναι: ποιος είχε συμφέρον από τον θάνατο του Ναβάλνι; Σίγουρα όχι ο Πούτιν. Ο θάνατος του Ναβάλνι ήρθε ακριβώς την ημέρα που έπεσε η Αντβίκα και την περίοδο της διάσκεψης ασφαλείας του Μονάχου. Έτσι, πρέπει να δεχθούμε ότι η Μόσχα αποφάσισε να σκοτώσει τον Ναβάλνι την ημέρα μίας πολύ σημαντικής νίκης, καλύπτοντας το γεγονός αυτό, και δίνοντας «τροφή» στην διάσκεψη να ανακηρύξει τον Πούτιν «δολοφόνο».
Μάλιστα, οι δηλώσεις από τον Μπάιντεν ότι, με απόλυτη βεβαιότητα, ο Πούτιν διέταξε την εκτέλεση του Ναβάλνι ήρθαν μερικές ώρες μετά την ανακοίνωση του θανάτου του! Χωρίς να υπάρξει ένα, έστω και τυπικό, χρονικό περιθώριο έρευνας της υπόθεσης. Αντί της σοβαρής οδού, ο Μπάιντεν και άλλοι ηγέτες της Δύσης επέλεξαν τον δρόμο της «κουτσομπόλας» της γειτονιάς, που συκοφαντεί ασυστόλως.
Γιατί, λοιπόν ο Πούτιν, να επιφέρει στο κεφάλι του ένα τόσο σημαντικό επικοινωνιακό πλήγμα, όταν όλα του πηγαίνουν καλά; Άλλωστε, ο Ναβάλνι ήταν πλήρως εξουδετερωμένος και πολύ πιο χρήσιμος ζωντανός παρά νεκρός. Αντίθετα, η Δύση είχε κάθε συμφέρον από αυτόν τον θάνατο. Κατ’ αρχάς καλύφθηκε στα διεθνή ΜΜΕ η είδηση της εξευτελιστικής ήττας των Ουκρανών στην Αντβίκα. Και μετά, εξυπηρετήθηκε μία απόφαση καταδίκης του Πούτιν και της Ρωσίας γενικότερα, επί τη βάσει ενός γεγονότος για το οποίο δεν υπάρχουν καν ενδείξεις δολοφονίας, παρά μόνον κατηγορίες των συγγενών του και αυθαίρετοι ισχυρισμοί του Μπάιντεν.
Ένα άλλο θέμα είναι η «αγιοποίηση» του Ναβάλνι από τα δυτικά ΜΜΕ. Όμως, ο Ναβάλνι δεν είναι αυτός που παρουσιάζουν. Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, ο Ναβάλνι ήταν στον κύκλο των ολιγαρχών που προσπαθούσαν να αγοράσουν τα κομμάτια της πρώην κομμουνιστικής Ρωσίας. Συγκεκριμένα, δραστηριοποιήθηκε στον τραπεζιτικό τομέα και την αγορά ακινήτων αλλά απέτυχε, και έτσι αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική ως εναλλακτική λύση πλουτισμού.
Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο Ναβάλνι σε συνέντευξη, «ήθελα την οικονομία της αγοράς στην πιο άγρια μορφή της – οι ισχυρότεροι να επιβιώνουν και οι υπόλοιποι είναι απλώς περιττοί». Δηλαδή, όχι καλά νέα για τον ρωσικό λαό, αν ερχόταν ποτέ στην εξουσία. Αλλά και το προφίλ του «δημοκράτη» που του έκτισαν τα δυτικά ΜΜΕ ήταν ψεύτικο. Ο Ναβάλνι είχε στενούς δεσμούς με την υπερεθνικιστική δεξιά και ήταν ρατσιστής καθώς αποκαλούσε «κατσαρίδες» τους μουσουλμάνους του Βόρειου Καυκάσου. Kαι όμως η Διεθνής Αμνηστία του έχει απονείμει το Βραβείο Ζαχάροφ για την δράση του σχετικά με τα… ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο Ναβάλνι ήταν επικεφαλής της ΜΚΟ “Anti–Corruption Foundation”, η οποία απεδείχθη ένας μηχανισμός ανατρεπτικών δραστηριοτήτων (διαδηλώσεις, ταραχές, επιθέσεις), που δεχόταν χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ, την Ισπανία και Ρώσους του εξωτερικού. Μετά την έναρξη του πολέμου με την Ουκρανία, η ΜΚΟ του Ναβάλνι άρχισε μία εκστρατεία σαμποτάζ της επιστράτευσης και του πολέμου, δηλώνοντας ο ίδιος ότι «θα είναι ένα υπόγειο αντιστασιακό κίνημα». Κατ’ αυτόν τον τρόπο υπέπεσε στο αδίκημα της εσχάτης προδοσίας και της συνωμοσίας κατά του ρωσικού κράτους.
Το ερώτημα που μένει είναι: αν δεν σκότωσε τον Ναβάλνι ο Πούτιν ποιος τον σκότωσε; Όπως είδαμε, τα ισχυρότερα κίνητρα κατέχει η… Δύση. Πως όμως μπόρεσε να διεξαχθεί μία τέτοια επιχείρηση μέσα σε μία φυλακή υψίστης ασφαλείας; Κατ’ αρχάς, το ότι ένας κατάδικος κατόρθωσε να έρθει σε επαφή με δυτικό ΜΜΕ δείχνει ότι η ασφάλεια της φυλακής είναι διάτρητη. Υποτίθεται ότι κινητά κρατουμένων δεν υπάρχουν, και ότι ισχύει καθεστώς φραγής κινητών στην περιοχή. Πως λοιπόν κατάφερε ο κατάδικος να έλθει σε επαφή με το εξωτερικό; Σίγουρα αυτή η επικοινωνία έχει επιτευχθεί από ανθρώπους μέσα από την φυλακή. Υπάρχει και το ερώτημα, του πως έφτασαν σε δυτικά ΜΜΕ βίντεο από τις κάμερες κυκλοφορίας γύρω από την φυλακή; Τέτοιου είδους χακάρισμα μπορούν να κάνουν επαγγελματικές υπηρεσίες πληροφοριών. Ή κάποιοι πράκτορές τους έκλεψαν τα βίντεο. Υπάρχει επίσης, και η αινιγματική δήλωση του ερωμένου της συζύγου του Ναβάλνι, ο οποίος είχε δηλώσει ότι “ο Ναβάλνι θα πεθάνει στην φυλακή”, τέσσερις ημέρες πριν συμβεί το γεγονός.
Οι Δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών έχουν αποδείξει ότι μπορούν να εκτελούν μυστικές επιχειρήσεις στην καρδιά της Ρωσίας. Ιδιαίτερα η βρετανική ΜΙ6 διαθέτει ισχυρό δίκτυο ακόμα και σε υψηλά κλιμάκια της ρωσικής πολιτικής εξουσίας. Επίσης, η Μοσάντ έχει πολύ καλό δίκτυο, ενώ οι υπηρεσίες της Ουκρανίας, Λιθουανίας και Λετονίας προμηθεύουν ρωσικής καταγωγής πράκτορες και «τυφλοπόντικες». Σαμποτάζ και δολοφονίες έχουν καταγραφεί μέχρι και στο κέντρο της Μόσχας, ακόμα δε και στο περιβάλλον του Πούτιν. Μία ισχυρή, λοιπόν, πιθανότητα είναι ότι ο «βολικός» θάνατος του Ναβάλνι είναι αποτέλεσμα προμελετημένης μυστικής επιχείρησης, από ανθρώπους μέσα στην φυλακή.
Αν ο Πούτιν ήθελε τον Ναβάλνι νεκρό, η καλύτερη τακτική θα ήταν να τον αφήσει ελεύθερο, και να καταφύγει στην Δύση, και εκεί να πάθει κάποιο «ατύχημα». Σίγουρα θα ήταν ανόητο να τον σκοτώσει ενώ βρισκόταν υπό κρατική επίβλεψη… Τα δυτικά ΜΜΕ εκτιμούν, ότι ο Πούτιν θέλησε να δώσει ένα «μήνυμα» με την δολοφονία Ναβάλνι. Ωστόσο, τι καλύτερο μήνυμα από την ταχεία κατάρρευση της Αντβίκα μπορούσε να δώσει μία δολοφονία, που θα δυσφήμιζε διεθνώς τον Πούτιν και την Ρωσία;