Η τουρκική αμυντική βιομηχανία έχει κερδίσει με την αξία της μια θέση στο διεθνές αμυντικό στερέωμα και προχωρά στην σχεδίαση, στην ανάπτυξη και στην κατασκευή ολοένα και πιο πρωτοπόρων αμυντικών συστημάτων.
Πληροφορίες από την αντίπερα όχθη του Αιγαίου κάνουν λόγο για την έναρξη ανάπτυξης ενός νέου υποβρύχιου όπλου, που θα αξιοποιεί την αρχή της “υπερσπηλαίωσης” (supercavitation). Σύμφωνα λοιπόν με τον Γενικό Διευθυντής της Rocketsan στο πεδίο εφαρμογής του εκπαιδευτικού προγράμματος SAHA MBA:
“Η Roketsan άρχισε να συνεργάζεται με την ITU για το θέμα της τορπίλης υπερσπηλαίωσης.
Έχουν ξεκινήσει δοκιμές με την ITU για τεχνολογία “κάψουλας” που επιτρέπει την τορπίλη να κινηθεί μέσα σε αυτήν δημιουργώντας μια φυσαλίδα αέρα.”
Στην ουσία πρόκειται για την τουρκική εκδοχή της ρωσικής VA -111 Skhval και της αντίστοιχης ιρανικής Hoot. Οι ταχύτητες που αναπτύσσουν όπλα της συγκεκριμένης κατηγορίας είναι πραγματικά εξωπραγματικές (της τάξης των 200-250 κόμβων) και θέτουν μείζονα πρόκληση για την Α/Υ άμυνα κάθε πιθανού αντιπάλου. Άγνωστο είναι κατά πόσον το υπό ανάπτυξη οπλικό σύστημα θα διατίθεται σε κατευθυνόμενη έκδοση, αν και λόγω της αρχής λειτουργίας του αυτό φαντάζει δύσκολο, λόγω του θορύβου που προκαλείται από την κίνηση της “τορπίλης” μέσα στην φυσαλίδα αέρα και των προβλημάτων που αυτό προκαλεί στους ακουστικούς αισθητήρες. Πάντως οι Ρώσοι ήδη από την δεκαετία του 1990 εργάζονταν πάνω σε μια κατευθυνόμενη έκδοση της Shkval, την Shkval II, με εμβέλεια που ξεπερνούσε τα 50-60 χλμ.
Ως πιθανοί φορείς τέτοιων οπλικών συστημάτων, πέραν των υποβρυχίων, φέρονται σκάφη επιφανείας, ταχύπλοα κρούσης ακόμα και επάκτιες συστοιχίες. Ίσως τέτοια όπλα να επέτρεπαν την αναβίωση της ιδέας της τορπιλακάτου (MTB), ενός μικρού ΤΠΚ με κύριο οπλισμό τορπίλες.
Σε κάθε περίπτωση το θέμα οφείλει να μελετηθεί από τις αρμόδιες αρχές της ΕΥΠ, της ΔΔΣΠ και του Π.Ν καθώς υπάρχει ισχυρή πιθανότητα το τελευταίο να βρεθεί ενώπιον τεχνικού αιφνιδιασμού.