Πολλοί δυτικοί στρατηγικοί αναλυτές και εν αποστρατεία ανώτατοι αξιωματικοί του ΝΑΤΟ έχουν επισημάνει τον τελευταίο καιρό τούς κινδύνους που ενέχει η εισβολή των ουκρανικών δυνάμεων στο Κουρσκ. Τονίζουν, ότι η χρησιμοποίηση των πλέον επίλεκτων μονάδων αλλά και των αποθεμάτων πυρομαχικών σε αυτή την επιχείρηση, ενέχει τον κίνδυνο ολικής κατάρρευσης της ουκρανικής άμυνας σε περίπτωση αποτυχίας των πολιτικών σκοπών της εισβολής. Διότι ήδη, οι στρατιωτικοί σκοποί της εισβολής έχουν αποτύχει: οι Ρώσοι δεν αποσύρουν στρατεύματα από το Ντονμπάς, και συνεχίζουν ακάθεκτοι την προέλαση προς Ποκρόφσκ, Τορέσκ, Βουλεντάρ και Κονσταντινίφκα. Τώρα μένουν μόνον οι πολιτικοί σκοποί:
- Η στήριξη του αφηγήματος του Κιέβου ότι υπάρχει πιθανότητα νίκης κατά της Ρωσίας, ώστε συνεχιστεί η Δυτική υποστήριξη.
- Η προσπάθεια αποσταθεροποίησης του Πούτιν και της Ρωσίας εν γένει με απώλειες και εξαναγκασμό σε περαιτέρω επιστράτευση εφέδρων.
- Η πρόκληση στον ύψιστο βαθμό της Μόσχας, ώστε να αντιδράσει υπερβολικά και να εξυπηρετήσει το αφήγημα της «επιθετικής» Ρωσίας, που θέλει να καταλάβει την Ευρώπη», και έτσι οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης να δικαιολογήσουν στους λαούς τους μία ευθεία σύγκρουση και έναν παγκόσμιο πόλεμο με την Ρωσία.
Στην αρχή, η ουκρανική επίθεση είχε όλα τα χαρακτηριστικά μίας «επιδρομής» μεγάλης κλίμακας. Κάτι σαν την επιδρομή της 2ης Καναδικής Μεραρχίας και πέντε βρετανικών Commando στην Διέππη στις 19 Αυγούστου 1942. Επρόκειτο για μία επιχείρηση, που ο Τσόρτσιλ ενέκρινε ώστε να ξεφύγει από τις πιέσεις του Στάλιν (και του στρατηγού Μάρσαλ, αρχηγού του αμερικανικού Γενικού Επιτελείου) για άνοιγμα δεύτερου μετώπου το 1942, ώστε να ανακουφιστεί ο Σοβιετικός στρατός που υποχωρούσε υπό το βάρος της γερμανική επίθεσης.
Η απόβαση στην Διέππη δεν είχε σκοπό να «καταλάβει» έδαφος, αλλά να «τεστάρει» την γερμανική άμυνα στις δυτικές ακτές της κατεχόμενης Ευρώπης εν όψει μίας «μεγάλης» απόβασης-εισβολής των Συμμάχων. Ο Τσόρτσιλ έκανε ό,τι μπορούσε για να αποτύχει η επιδρομή, ώστε να στηρίξει την άποψή του, πως δεν ήταν δυνατό το άνοιγμα δεύτερου μετώπου στην Δύση. Η ολοκληρωτική καταστροφή της 2ης Καναδικής Μεραρχίας έκλεισε τα στόματα του Στάλιν και του Μάρσαλ…
Δεκαεπτά ημέρες μετά την έναρξη της ουκρανικής επίθεσης στο Κουρσκ, φαίνεται ότι η επιδρομή εξελίσσεται σε μία τελευταία κίνηση απόγνωσης από το ΝΑΤΟ και το Κίεβο, η οποία αποσκοπεί στο να ανατρέψει την πορεία του πολέμου. Σύμφωνα με πρόσφατες πληροφορίες από ανοικτές πηγές, το Κίεβο έχει συγκεντρώσει το 1/3 του στρατού του στα σύνορα με τις επαρχίες Κουρσκ, Μπέλγκοροντ και Μπριάνσκ. Πρόκειται για εμπειροπόλεμες μονάδες με δυτικά όπλα και πρόσφατα αναπληρωμένες απώλειες από στρατιώτες που εκπαιδεύτηκαν τους τελευταίους δύο μήνες στην Γερμανία, την Βρετανία και την Πολωνία. Ανάμεσά τους υπάρχουν και χιλιάδες «μισθοφόροι» (επαγγελματίες στρατιώτες του ΝΑΤΟ σε ψεύτικη αποστρατεία). Η δύναμη αυτή υπολογίζεται στους 100.000 περίπου άνδρες. Παράλληλα, σχεδόν όλοι οι εκτοξευτές HIMARS έχουν συγκεντρωθεί στο εν λόγω μέτωπο.
Η συγκέντρωση αυτής της δύναμης έχει επιτευχθεί με το «γδύσιμο» του μετώπου στην Ζαπορίζια και στο Ντονιέσκ από κρίσιμες και εμπειροπόλεμες μονάδες. Επιπλέον, η ροή εφοδίων και πυρομαχικών έχει μειωθεί δραματικά. Οι Ουκρανοί αιχμάλωτοι στο Ντονμπάς έχουν να πουν σχεδόν τις ίδιες ιστορίες: έλλειψη τροφής, πυρομαχικών και υποστήριξης από πυροβολικό, και ραγδαία πτώση ηθικού. Παρόλα αυτά, το ΝΑΤΟ ελπίζει ότι οι τεράστιας έκτασης οχυρώσεις της τελευταίας γραμμής αμύνης στο Ντονμπάς και οι αναλώσιμες μάζες ανεκπαίδευτων επιστράτων θα καθυστερήσουν αρκετά τους Ρώσους, ώστε να πετύχουν οι στόχοι της εισβολής στην Ρωσία.
Πρόκειται για ένα παιχνίδι υπομονής, αντοχής και γερών νεύρων. Το μεγάλο πλεονέκτημα του Ζελένσκι είναι ότι δεν υπολογίζει τις απώλειες. Αντίθετα, ο Πούτιν δεν θέλει επ’ ουδενί λόγο να προβεί σε περαιτέρω επιστράτευση εφέδρων (και τις αναμενόμενες απώλειες αυτών) που θα δυσαρεστήσει την ρωσική κοινωνία και θα έχει επίδραση στην οικονομία. Η «αντοχή» του ουκρανικού λαού στην συνεχή αιμορραγία οφείλεται στην φύση του καθεστώτος που έχει επιβληθεί στην χώρα: ολοκληρωτικό, ένα μείγμα Ναζισμού και Σταλινισμού. Η όποια πολιτική ή λαϊκή αντίδραση καταπνίγεται βίαια, και κανένα νέο για τις φρικτές συνθήκες της ζωής και την εγκληματική δράση των σωμάτων ασφαλείας στην Ουκρανία δεν φτάνει στα δυτικά ΜΜΕ, τα οποία συμμετέχουν στο τεράστιο παιχνίδι κατασκευής μίας εικονικής πραγματικότητας.
Έχει, λοιπόν, πιθανότητα επιτυχίας, έστω μερικής, η ουκρανική εισβολή στην Ρωσία; Αυτό μπορεί να το εκτιμήσει κανείς με την λογική. Ήδη πριν από την επίθεση στο Κουρσκ ο ουκρανικός στρατός κατατρύχετο από έλλειψη πυρομαχικών πυροβολικού καθώς η Δύση αδυνατεί να ακολουθήσει τους ρωσικούς ρυθμούς παραγωγής. Πως λοιπόν θα μπορέσει να καλύψει έστω τις βασικές ανάγκες του μετώπου στο Ντονμπάς και ταυτόχρονα τις ανάγκες πολύ υψηλής κατανάλωσης στο Κουρσκ; Το δεύτερο ερώτημα είναι, πως θα εφοδιάσει τα στρατεύματα που έχουν διεισδύσει βαθιά στο ρωσικό έδαφος; Ήδη πολλές από τις φάλαγγες (όχι μονάδες) που έχουν διεισδύσει σε μεγάλο βάθος ξεμένουν από πυρομαχικά και καύσιμα. Επομένως, η φάση της «βαθιάς διείσδυσης» για πρόκληση εντυπώσεων πρόκειται σύντομα να σταματήσει. Τρίτον, οι ουκρανικές απώλειες ήδη αριθμούν περί τους 4.000 νεκρούς και περισσότερα από 500-600 οχήματα κάθε είδους. Πως θα μπορέσει η Ουκρανία να αντέξει περαιτέρω τέτοιες απώλειες; Τέταρτον, θα μπορέσουν οι ουκρανικές δυνάμεις να κρατήσουν κάποια εδάφη; Σύμφωνα με την ειδησεογραφία, εκατοντάδες μπουλντόζες και εκσκαπτικά μηχανήματα προωθούνται από την Ευρώπη προς το μέτωπο του Κουρσκ. Θα χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή μίας αμυντικής γραμμής, που εννοείται ότι θα κρατήσουν οι Ουκρανοί μέσα σε ρωσικά εδάφη. Αν όμως η αμυντική γραμμή στο Ντονμπάς είχε οκτώ χρόνια ειρηνικής περιόδου καιρό να στηθεί, πως θα δημιουργηθεί μία ανάλογη γραμμή κάτω από ρωσικές χερσαίες επιθέσεις και αεροπορικούς βομβαρδισμούς;
Η είδηση ότι το 1/3 των δυνάμεων της Λευκορωσίας έχει προωθηθεί προς τα σύνορα με την Ουκρανία, μπορεί να αποκαλύπτει απλώς την δημιουργία ενός «φοβήτρου» προς το Κίεβο με σκοπό να καθηλώσει δυνάμεις μακριά από τα μέτωπα. Κανείς όμως δεν μπορεί να ξεχωρίσει αν αυτές οι δυνάμεις είναι όντως ουκρανικές ή ρωσικές με σήματα Λευκορωσίας. Μία επέκταση της ουκρανικής εισβολής στο Μπριάσνκ και το Μπέλγκοροντ μπορεί να οδηγήσει λοιπόν σε ένα νέο μέτωπο από την Ρωσία απέναντι από το ίδιο το Κίεβο.
Το Κίεβο και το ΝΑΤΟ λοιπόν παίζουν ένα πολύ επικίνδυνο χαρτί. Τα αποτελέσματα της στρατηγικής τους βασίζονται σε πολλές «υποθέσεις» και «ευχολόγια». Ότι ο Πούτιν δεν θα τολμήσει επιστράτευση, ότι θα κλονιστεί και θα στείλει δυνάμεις από το Ντονμπάς στο Κουρσκ, ότι θα εξαναγκαστεί σε συνομιλίες υπό τους ουκρανικούς όρους… Δυστυχώς για το ΝΑΤΟ, ο χρόνος δεν είναι με το μέρος του. Η μπλόφα του πρέπει να αποδώσει γρήγορα. Αν αυτό δεν συμβεί, τότε θα υπάρξει ολοκληρωτική καταστροφή. Ο Πούτιν μπορεί όντως να κάνει μία επιπλέον επιστράτευση για να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Δεν θα του αρέσει, αλλά η εισβολή των Δυτικών στην Ρωσία λειτουργεί υπέρ του: όπως το 1942, έτσι και το 2024, η Δύση εισβάλλει στην μητέρα-πατρίδα. Ένας νέος «Πατριωτικός Πόλεμος» θα είναι απόλυτα δικαιολογημένος, μαζί και οι θυσίες του. Δεν πρόκειται να προσπαθήσει να καταλάβει την Ουκρανία, αλλά θα εκκαθαρίσει το ρωσικό έδαφος, και θα επιμείνει στην ολοκληρωτική απελευθέρωση του Ντονμπάς. Σε αυτή την διαδικασία, είναι δύσκολο να έχουν επιβιώσει οι ουκρανικές δυνάμεις.
Επιπλέον, υπάρχει και το χαρτί της πλήρους κατάρρευσης του επιπέδου ζωής στην Ουκρανία. Πλέον, οι Ουκρανοί έχουν διαθέσιμο ρεύμα για 6 με 7 ώρες την ημέρα, καθώς έχει καταστραφεί το 50% της ενεργειακής υποδομής της χώρας. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, το Ρωσικό επιτελείο εξετάζει μια ολοκληρωτική καταστροφή της ενεργειακής υποδομής της Ουκρανίας, με σκοπό αφενός την ραγδαία υποβάθμιση της αμυντικής της ικανότητας και αφετέρου την εξώθηση του ουκρανικού λαού σε ανοικτή επανάσταση κατά του Ζελένσκι και του καθεστώτος του.
Οι ουκρανικές απώλειες στο Κουρσκ (από WarIntel με πηγή το ρωσικό Γενικό Επιτελείο)
4.000 άνδρες, 65 άρματα μάχης, 27 ΤΟΜΑ. 53 ΤΟΜΠ, 316 θωρακισμένα οχήματα, 133 οχήματα, 31 πυροβόλα, 5 εκτοξευτές Α/Α πυραύλων, 9 εκτοξευτές MLRS (περιλαμβανομένων τριών HIMARS και ενός MLRS), έξι σταθμοί ηλεκτρονικού πολέμου, οχήματα Μηχανικού περιλαμβανομένων 2 οχημάτων εκκαθάρισης εμποδίων και ενός εκκαθάρισης ναρκοπεδίων UR-77.