Η καθαίρεση από την θέση του Αρχηγού της Ουκρανικής αεροπορίας, του πτεράρχου Mykola Oleshchuk επιβεβαίωσε εμμέσως πλην σαφώς ότι το F-16 που καταρρίφθηκε στις 26 Αυγούστου 2024 επλήγη από πύραυλο της ουκρανικής αεράμυνας, πιθανότατα από έναν αμερικανικό Patriot. Επίσημα, ο Ζελένσκι δεν παραδέχεται, ως συνήθως, τίποτα, αλλά σίγουρα ο «αποκεφαλισμός» του Oleshchuk δεν έχει άλλη εξήγηση.
Επιπλέον, ουκρανικές ιστοσελίδες υποστηρίζουν ότι το επεισόδιο με το F-16 ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής του Ζελένσκι, καθώς η ουκρανική αεράμυνα δεν μπορεί να σταματήσει τα drone, τους πυραύλους πλεύσης και τα βαλλιστικά βλήματα των Ρώσων. Σύμφωνα με τις ουκρανικές πηγές, λιγότερο από το 50% των drone καταρρίφθηκαν στις τελευταίες ρωσικές επιθέσεις στην Ουκρανία.
Η αποτυχία της ουκρανικής αεράμυνας μπορεί ωστόσο να οφείλεται στο γεγονός ότι οι Ρώσοι χρησιμοποιούν έναν νέο τύπο drone με κινητήρα τζετ. H υψηλή ταχύτητα του drone το καθιστά δύσκολο στόχο σε αντιαεροπορικά πυροβόλα (σε αντίθεση με τα αργά ελικοφόρα drone), οπότε απαιτείται η χρησιμοποίηση πανάκριβων αντιαεροπορικών πυραύλων για την κατάρριψή του. Αυτό σημαίνει ταχεία κατανάλωση των πολύτιμων αποθεμάτων αντιαεροπορικών πυραύλων, που χρησιμοποιούνται εναντίον πυραύλων πλεύσης (cruise) και ρωσικών μαχητικών. Επίσης, τα αεριωθούμενα drone προκαλούν κορεσμό στην αεράμυνα καθώς οι χειριστές των ουκρανικών ραντάρ είναι δύσκολο να διακρίνουν αν πρόκειται για drone ή για πύραυλο πλεύσης.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι: ήταν ο Oleshchuk ανίκανος ή ο Ζελένσκι ζητάει παράλογα πράγματα πέραν από κάθε ρεαλιστική ικανότητα και χρησιμοποίησε τον Oleshchuk ως αποδιοπομπαίο τράγο για να καλύψει τις δικές του αποτυχίες; Το τελευταίο είναι λίαν πιθανό καθώς η εισβολή στο Κουρσκ απεδείχθη στρατιωτική και πολιτική αποτυχία. Αφενός γιατί οι Ρώσοι δεν αφαίρεσαν δυνάμεις από τον άξονα επίθεσης προς το Ποκρόφσκ, και έτσι κινδυνεύει με πλήρη κατάρρευση το μέτωπο στο Ντονμπάς, και αφετέρου γιατί ο Πούτιν διατήρησε (ξανά) την ψυχραιμία του και δεν προέβη σε επιθέσεις εναντίον ευρωπαϊκών στόχων, όπως ήλπιζαν οι σχεδιαστές της επιχείρησης.
Παρά την κατάρρευση του μετώπου στο Ντονμπάς, ο Ζελένσκι (και οι χειριστές του) επιμένει να καταναλώνει δυνάμεις και να δέχεται βαριές απώλειες στο Κουρσκ ελπίζοντας να προκαλέσει τον Πούτιν ή να του δημιουργήσει εσωτερικά προβλήματα. Η δε επιμονή του Ζελένσκι, να του επιτραπεί η χρησιμοποίηση όπλων μεγάλου βεληνεκούς για να πλήξει πόλεις μέσα στην Ρωσία, δεν έχει καμία απολύτως στρατιωτική αξία, καθώς δεν θα αλλάξει την κατάσταση ούτε στο Κουρκ ούτε στο Ντονμπάς. Αντίθετα, αποκαλύπτει την αφοσίωση του ιδίου (και των χειριστών του) στην απεγνωσμένη προσπάθειά να προκληθεί ο Πούτιν και να εξαναγκαστεί σε ακραία αντίποινα εναντίον της… Ευρώπης, ώστε το ΝΑΤΟ να εμπλακεί στον πόλεμο.
Από την άλλη μεριά, η κατάρρευση του μετώπου στο Ντονμπάς χρησιμοποιείται από τον Ζελένσκι ως εκβιασμός προς την Δύση, η οποία προτιμά τον πόλεμο φθοράς κατά της Ρωσίας, τον οποίο σχεδίασε και τον οποίο κρατά υπό έλεγχο, ώστε να μην ξεφύγει σε παγκόσμιο πόλεμο. Με την κατάρρευση του Ντονμπάς, ο Ζελένσκι ελπίζει ότι η προέλαση των Ρώσων μέχρι τον Δνείπερο θα στηρίξει ξανά το αφήγημα της «κακιάς Ρωσίας που θέλει να καταλάβει την Ευρώπη» και θα δώσει την ευκαιρία στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που ελέγχονται από τις ΗΠΑ και τις παγκοσμιοποιητικές δυνάμεις, να δικαιολογήσουν στους λαούς τους μία άμεση εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.