Σύμφωνα με τον υποστράτηγο Ντάγκλας Σιμς, επιτελάρχη του αμερικανικού Γενικού Επιτελείου (Joint Chiefs of Staff), οι επιθέσεις εναντίον στόχων των Χούθι στην Υεμένη είχαν ευστοχία 90%, αλλά εκτιμάται ότι κατέστρεψαν το 20% με 30% της ικανότητας των Χούθι να εξαπολύουν πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροχήματα. Σε συνέντευξη στους The New York Times, αξιωματούχοι του Πενταγώνου παραδέχτηκαν ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των επιθετικών ικανοτήτων των Χούθι παραμένει άθικτο, και ότι υπάρχει πρόβλημα στον εντοπισμό των στόχων (Schmitt, Eric, 13 January 2024. “Much of Houthis’ Offensive Capability Remains Intact After U.S.-led Airstrikes”. The New York Times.
Οι αμυντικές υποδομές των Χούθι δεν είναι ανύπαρκτες, όπως αυτές των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν το 2001. Ωστόσο, δεν είναι και ανάλογες συμβατικών, οργανωμένων κρατών. Οι Χούθι διαθέτουν υψηλές συμβατικές αλλά και παραστρατιωτικές ικανότητες, και χρησιμοποιούν ανορθόδοξες τακτικές, με σημαντική επιτυχία, καθώς εδώ και πολλά χρόνια αντιμετωπίζουν τις επιθέσεις της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΑΕ. Παρά τους πυραύλους υψηλής τεχνολογίας, που έχουν παραλάβει από το Ιράν, οι Χούθι έχουν πλήρη αντίληψη των επιθετικών ικανοτήτων των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Η εκτίμηση της καταστροφής του 20% με 30% των επιθετικών ικανοτήτων τους είναι μάλλον αισιόδοξη, καθώς η διαπίστωση μπορεί να γίνει μόνον με δορυφόρους, κάτι που έχει αποδειχθεί πολλάκις παραπλανητικό.
Οι Χούθι (και οι Ιρανοί) είναι αδύνατο να μην είχαν προβλέψει την αμερικανική αντίδραση. Ως εκ τούτου, τα περισσότερα πυραυλικά συστήματα θα έχουν κρυφτεί σε υπόγεια καταφύγια, ενώ ομοιώματα πρέπει να είχαν τοποθετηθεί. Η μόνη λύση για εντοπισμό και την κατάδειξη των θέσεων και των αποθηκών των πυραυλικών συστημάτων είναι ανθρώπινα μάτια στο έδαφος. Δηλαδή, ομάδες αναγνώρισης των Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων, που θα διεισδύσουν στις ακτές και στα νησιά που ελέγχουν οι Χούθι για να ανακαλύψουν στόχους, και μετά να καλέσουν αεροπορικές προσβολές και πυρά ναυτικού πυροβολικού. Επειδή όμως τα συμβατικά όπλα αρκετές φορές δεν μπορούν να πλήξουν ιδιόμορφους στόχους, η μοναδική λύση συχνά είναι η εκτέλεση επιδρομών επί του στόχου από καταδρομικά τμήματα.
Το οπλοστάσιο των Χούθι περιλαμβάνει αντιπλοϊκά βλήματα Noor με ακτίνα 120 χλμ., Qader με ακτίνα 200 χλμ., Khalij Fars με ακτίνα 300 χλμ. και Αl Bahr Al-Ahmar. Τα βλήματα μεταφέρονται σε φορτηγά και μπορούν να αλλάζουν γρήγορα θέση και να κρύβονται σε στοές, σπηλιές, κτίσματα κ.λπ. Αυτοί οι στόχοι είναι δύσκολο να εντοπιστούν, και μάλιστα εγκαίρως γιά άμεση προσβολή, από δορυφόρους, ενώ τα συστήματα UAV είναι ευάλωτα, όπως έδειξε η κατάρριψη ενός αμερικανικού UAV πρόσφατα. Η αποστολή ομάδων αναγνώρισης των SOF θα είναι η μοναδική λύση για τον εντοπισμό και την καταστροφή αυτών των συστημάτων. Να σημειώσουμε ότι στο “επίπεδο” δυτικό Ιράκ, στον Α’ Πόλεμο του Περσικού (1990-1991), οι δορυφόροι και η αεροπορία δεν μπορούσαν να εντοπίσουν τους πυραύλους Scud του Σαντάμ. Χρειάστηκε να κληθούν η SAS, η SBS και η Delta Force για να “κυνηγήσουν” τους πυραύλους που χτυπούσαν το Ισραήλ.
Επίσης, οι Χούθι διαθέτουν ταχύπλοα σκάφη 10 μέτρων, τα οποία έχουν μετατρέψει σε ναυτικούς αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς για επιθέσεις καμικάζι. Το Ιράν τους έχει εφοδιάσει με ταχύπλοα που φέρουν κατευθυνόμενους αντιαρματικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, φορητούς αντιαεροπορικούς πυραύλους και βαριά πολυβόλα. Μερικά σκάφη μπορούν να ποντίζουν νάρκες, εκ των οποίων οι Χούθι έχουν αναπτύξει 15 διαφορετικούς τύπους!
Για τον εντοπισμό στόχων και την στοχοποίηση τους, οι Χούθι διαθέτουν τουλάχιστον 30 καΐκια (αραβικά “ντόου”) που επιτηρούν τις ακτές και το πέρασμα στα Στενά του Μπαντ Ελ Μαντέμπ. Επιπλέον, ένα ιρανικό πλοίο Πληροφοριών ναυλοχεί συνεχώς στις ακτές της Ερυθραίας, στην αφρικανική ακτή, για να υποκλέπτει επικοινωνίες εμπορικών και πολεμικών πλοίων.
Η ναυτική/ παράκτια ασύμμετρη απειλή που συνιστούν οι Χούθι επιτάσσει την διεξαγωγή Ναυτικών Ειδικών Επιχειρήσεων από τις δυτικές SOF. Αυτό σημαίνει την διείσδυση ομάδων βατραχανθρώπων με υποβρύχια οχήματα στις ακτές και τα νησιά των ακτών της Υεμένης στην Ερυθρά Θάλασσα, για να εντοπίσουν τις κρυψώνες των σκαφών, τις βάσεις τους, τους σταθμούς εφοδιασμού τους με καύσιμα και πυρομαχικά, και μετά να τις καταστρέψουν καλώντας αεροπορικές προσβολές και πυρά ναυτικού πυροβολικού. Επιπλέον, σκάφη ειδικών επιχειρήσεων μπορεί να ενεργούν επιθετικές περιπολίες, για να ανακαλύπτουν και καταστρέφουν τα σκάφη των Χούθι εν πλω ή στις βάσεις τους.
Εκτός των SEAL, στην Υεμένη θα δράσουν ομάδες της MARSOC (Marine Special Operations Command) της USSOCOM και της Force Recon (Force Reconnaissance) του Σώματος Πεζοναυτών, πιθανώς των Royal Marines Commandos (SBS, Brigade Patrol Troop, Vanguard Strike Company), και άλλων κρατών που συμμετέχουν στην αμερικανική ναυτική δύναμη που έχει συγκεντρωθεί στην περιοχή. Η Ελλάδα, ως γνωστόν, θα στείλει μία φρεγάτα και απόσπασμα Υποβρύχιων Καταστροφέων της Διοίκησης Ειδικού Πολέμου (ΔΥΚ) του ΠΝ.
Η διείσδυση από αέρος με ελικόπτερα ειδικών επιχειρήσεων και άλματα ελεύθερης πτώσης δεν μπορεί να αποκλειστεί, καθώς το σύστημα αεράμυνας των Χούθι δεν είναι προηγμένο, αν και αυτοί ισχυρίζονται ότι στις πρόσφατες επιδρομές κατέρριψαν ένα αμερικανικό F-15E και ένα βρετανικό Typhoon. Οι ικανότητες Ηλεκτρονικού Πολέμου και Καταστολής Αεράμυνας των στόλων και των αεροπορικών δυνάμεων των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή μπορούν να εξασφαλίσουν αρκετά ασφαλή επίπεδα διείσδυσης από αέρος. Να σημειώσουμε ότι αμερικανικές αεροκίνητες επιδρομές των αμερικανικών SOF (DevGru και SEAL) έχουν εξαπολυθεί βαθιά μέσα στην Υεμένη, στο πρόσφατο παρελθόν, από αεροπλανοφόρα και ελικοπτεροφόρα των ΗΠΑ στην Αραβική Θάλασσα.
Οι δυτικές SOF είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσουν τις Ειδικές Δυνάμεις των Ιρανών, που δρουν από το έδαφος της Υεμένης, αλλά και από εμπορικά πλοία-βάσεις στην Αραβική Θάλασσα. Ένας πόλεμος ειδικών μονάδων επάνω σε πλοία, που θα διεκδικούν οι αντιμαχόμενοι, θα είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του πολέμου με τους Χούθι.
Και φυσικά, οι δυτικές SOF θα έχουν κύριο ρόλο στην Έρευνα & Διάσωση Μάχης, πιλότων που καταρρίφθηκαν στο έδαφος της Υεμένης.