«Οι ρωσικές δυνάμεις κατέγραψαν κατά μέσο όρο περίπου 1.500 νεκρούς και τραυματίες ημερησίως στην Ουκρανία τον Οκτώβριο» σύμφωνα με τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου του Ηνωμένου Βασιλείου, σερ Τόνι Ράντακιν.
Ο ναύαρχος υποστήριξε ακόμα στο BBC ότι «ο ρωσικός λαός πληρώνει ένα εξαιρετικό τίμημα για την εισβολή του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν» και ότι «Ο Οκτώβριος ήταν ο χειρότερος μήνας για απώλειες από τότε που ξεκίνησε η σύγκρουση τον Φεβρουάριο του 2022».
Με τέτοιες τερατολογίες και ελαφρότητες (άρα τέθηκαν εκτός μάχης πάνω από 45.000 ρωσικού προσωπικού τον Οκτώβριο, δηλαδή 1 στους 3 που αναπτύσσονται στην ζώνη της «Ειδικής Επιχείρησης», όπως την αποκαλούν οι Ρώσοι), δεν είναι παράδοξο που οι δυτικοί έχουν «βουλιάξει» στην Ουκρανία.
Αν βγαίνει ο Βρετανός αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων και υποστηρίζει δημοσίως τέτοια νούμερα, πραγματικά απορεί κανείς για το επίπεδο πληροφοριών του ή ακόμα και για την σοβαρότητά του ιδίου.
Πώς είναι δυνατόν 45.000 προσωπικού μίας χώρας που εμπλέκει στην πρώτη γραμμή 150.000 άτομα να τραυματίζονται ή να σκοτώνονται σε έναν μήνα και να συνεχίζει τις επιχειρήσεις;
Και μάλιστα νικηφόρα, έστω και αν ο ρωσικός έλεγχος στα νέα εδάφη έρχεται «με το σταγονόμετρο».
Αλλά για να το πάμε και «από την ανάποδη»: Έστω ότι είναι έτσι.
Και βάσει και των λοιπών βρετανικών «πληροφοριών» και «αναφορών» από την αρχή του πολέμου οι Ρώσοι έχουν πάνω από 1,3 εκατ. νεκρούς και τραυματίες από τον Φεβρουάριο του 2022.
Ποια κοινωνία θα άντεχε; Καμία!
Και σίγουρα ούτε το 1/10 αυτών των απωλειών δεν θα άντεχε η βρετανική σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα! Γι αυτό ας σκεφτούν πιο ώριμα κάποια πράγματα…
