Η υπερβολική αισιοδοξία των κυνηγών ενέχει σοβαρούς κινδύνους ασφάλειας τροφίμων.
Σύμφωνα με τα τελευταία επιστημονικά στοιχεία, οι καταναλωτές εκτιμούν το κρέας από κυνήγι άγριων θηραμάτων (HWGM) και το αντιλαμβάνονται ως πιο υγιεινό, θεωρώντας ότι έχει ένα βέλτιστο διατροφικό προφίλ, αλλά η κατανάλωσή του μπορεί να τους εκθέσει σε ορισμένους κινδύνους.
Και δεν κινδυνεύουν μόνο οι ίδιοι και οι οικογένειες του από την κατανάλωση κρέατος που έχει μολυνθεί αλλά και το ευρύ κοινό, καθώς σύμφωνα με ευρωπαϊκό κανονισμό το μη επίσημα επιθεωρημένο HWGM θα μπορούσε είτε να προμηθεύεται απευθείας από τους κυνηγούς στον τελικό καταναλωτή είτε «στο τοπικό κατάστημα λιανικής που προμηθεύει τον τελικό καταναλωτή» (πχ τοπικά εστιατόρια, κρεοπωλεία, μικρά παντοπωλεία).
Το κρέας κυνηγιού μπορεί να είναι νόστιμο αλλά ταυτόχρονα μπορεί να περιέχει μόλυβδο από τις σφαίρες που μένουν στο κρέας του ζώου ή ακόμα και επικίνδυνους ιούς και βακτήρια που προκαλούν τροφιμογενείς λοιμώξεις. Όπως επισημαίνεται από αρκετούς ερευνητές, το επίπεδο υγιεινής του HWGM εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις πρακτικές μετά το κυνήγι που εφαρμόζουν οι κυνηγοί.
Οι κυνηγοί ακόμα κι αν δυσκολεύονται να αυτοπροσδιοριστούν ως παραγωγοί τροφίμων, καθώς στις δυτικές χώρες, το κυνήγι ασκείται κυρίως ως ψυχαγωγική δραστηριότητα, ωστόσο παράγουν τρόφιμα HWGM χωρίς να είναι επαγγελματίες χειριστές τροφίμων. Για παράδειγμα ο καθυστερημένος εκσπλαχνισμός, μπορεί να μειώσει την ποιότητα του κρέατος και να αυξήσει τον κίνδυνο μικροβιολογικού πολλαπλασιασμού, ειδικά παθογόνων όπως Salmonellaspp., Yersinia enterocolitica, Campylobacterspp. και E. coli., ενώ και η ανεπαρκής ή καθυστερημένη ψύξη του σφάγιου μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ποιότητα υγιεινής του κρέατος.
Έτσι, μπορεί να υποτιμήσουν τον κίνδυνο που σχετίζεται με το χειρισμό του κρέατος κυνηγιού αποτυγχάνοντας να διατηρήσουν την ασφάλειά του κατά τη διαδικασία παραγωγής. Για να ελέγξουν αυτή την υπόθεση ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μιλάνου διερεύνησαν την παρουσία αισιόδοξων (μη ρεαλιστικών) προκαταλήψεων (OB) σε ένα δείγμα Ιταλών κυνηγών.
Ζητήθηκε από ένα δείγμα 408 κυνηγών να υποδείξουν εάν θεωρούν ότι τα δικό τους κρέας κυνηγιού είναι πιο ασφαλές από αυτό άλλων κυνηγών και να αναφέρουν τον αντιληπτό κίνδυνο πρόκλησης τροφιμογενούς ασθένειας στον τελικό καταναλωτή καθώς και τις πρακτικές που εφαρμόστηκαν κατά τις φάσεις χειρισμού και προετοιμασίας του HWGM.
Επιπλέον, συλλέχθηκαν πληροφορίες σχετικά με τους προορισμούς HWGM, τις γνώσεις των κυνηγών για τις βασικές αρχές της ασφάλειας των τροφίμων και τις αντιλήψεις κινδύνου για την προετοιμασία του HWGM.
Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι οι κυνηγοί γενικά τείνουν να αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως “καλύτερους από τους άλλους κυνηγούς” κατά την εκτέλεση ενεργειών για τη διατήρηση της ασφάλειας του HWGM. Αυτό σημαίνει ότι οι κυνηγοί έκριναν τον εαυτό τους καλύτερα από τους άλλους όταν ρωτήθηκαν για την αξιολόγηση του κινδύνου πρόκλησης τροφιμογενούς ασθένειας στον τελικό καταναλωτή από το HWGM.
Επίσης οι κυνηγοί αντιλαμβάνονταν τους εαυτούς τους ως «λάτρεις της φύσης» και «λάτρεις του κυνηγιού» και δεν αναγνώρισαν τον ρόλο τους ως παραγωγοί τροφίμων, που θα μπορούσαν ενδεχομένως να εισαγάγουν το κρέας κυνηγιού HWGM στην αγορά όπως επιτρέπεται από τους ευρωπαϊκούς και εθνικούς κανονισμούς.
Τα ευρήματα της μελέτης τονίζουν τη σημασία της βελτίωσης της εκπαίδευσης των κυνηγών για τη διατήρηση της δημόσιας υγείας, αντιμετωπίζοντας την ανάγκη για πιο στοχευμένες στρατηγικές ικανές να ενισχύσουν την ευαισθητοποίηση των κυνηγών για το ρόλο τους ως παραγωγοί τροφίμων.