Ερευνητές ανέδειξαν τους κινδύνους από τις εναλλακτικές γεωργικές πρακτικές.
Τα τελευταία χρόνια έχει αναδειχθεί η σημαντικότητα να εξεταστούν οι πιθανές συνέπειες για την ασφάλεια των τροφίμων από τις προσπάθειες “βιωσιμότητας της γεωργίας” για τη μείωση των εισροών νερού και χημικών ουσιών, τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και τη μείωση του κόστους των καυσίμων και της εργασίας.
Για παράδειγμα, μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι, ενώ οι εναλλακτικές γεωργικές πρακτικές που αποσκοπούν στη μείωση της χρήσης νερού μπορούν να μειώσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και τα επίπεδα αρσενικού στο ρύζι, οι ίδιες πρακτικές μπορεί επίσης να αυξήσουν την περιεκτικότητα των φυτών σε κάδμιο.
Η ίδια μελέτη έδειξε επίσης ότι οι τεχνικές καλλιέργειας χωρίς άροση αυξάνουν την πιθανότητα μόλυνσης των καλλιεργειών από μυκοτοξίνες.
Οι παραδοσιακοί πλημμυρισμένοι ορυζώνες τείνουν να αυξάνουν τη συσσώρευση αρσενικού στο ρύζι, ενώ η εναλλακτική μέθοδος διαβροχής-ξήρανσης, που επιτρέπει στους ορυζώνες να στεγνώσουν μεταξύ των αρδεύσεων, εξοικονομεί νερό, μειώνει το κόστος παραγωγής και μειώνει την πρόσληψη αρσενικού από το έδαφος. Ωστόσο, οι ξηρότερες εδαφικές συνθήκες μπορούν να οδηγήσουν σε υψηλότερη απορρόφηση καδμίου στα φυτά ρυζιού.
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι είναι σημαντικό να σταθμιστούν τα επίπεδα τόσο του αρσενικού όσο και του καδμίου σε κάθε σενάριο και να εκτιμηθεί η αντίστοιχη τοξικότητά τους. Οι συγγραφείς τόνισαν επίσης ότι οι εναλλακτικές πρακτικές καλλιέργειας δεν είναι λύσεις που ταιριάζουν παντού. Οι καλλιεργητές ρυζιού μπορούν να ρυθμίσουν λεπτομερώς την ποσότητα πλημμύρισης και ξήρανσης για να ελαχιστοποιήσουν τα επίπεδα αρσενικού και καδμίου στις καλλιέργειές τους.
Το δεύτερο μισό της μελέτης επικεντρώθηκε στην κατεργασία του εδάφους. Ορισμένοι αγρότες υιοθετούν πρακτικές χωρίς άροση, αφήνοντας τα υπολείμματα των καλλιεργειών στο χωράφι για να διατηρήσουν τα θρεπτικά συστατικά του εδάφους και να αποτρέψουν τη διάβρωση.
Ωστόσο, οι μέθοδοι χωρίς άροση μπορεί να επιτρέψουν την παραμονή επιβλαβών μικροβίων, αυξάνοντας τον κίνδυνο μόλυνσης για τις καλλιέργειες της επόμενης περιόδου. Ανησυχία προκαλούν οι μύκητες που παράγουν μυκοτοξίνες, καθώς έχουν συνδεθεί με καρκίνο, καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος και αναπτυξιακά προβλήματα στους ανθρώπους, καθώς και με βλάβες στα ζώα.
Δεδομένων των σοβαρών βλαβών για την υγεία που προκαλούν οι μυκοτοξίνες, είναι ζωτικής σημασίας να ζυγίζονται αυτοί οι κίνδυνοι για την ασφάλεια των τροφίμων έναντι των περιβαλλοντικών οφελών όταν εξετάζονται πρακτικές καλλιέργειας χωρίς άροση.
Ενώ η αειφόρος γεωργία προσφέρει πολλά υποσχόμενα περιβαλλοντικά οφέλη, είναι σημαντικό να αξιολογούνται προσεκτικά οι πιθανές επιπτώσεις της στην ασφάλεια των τροφίμων. Απαιτείται συνεχής έρευνα για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση των ακούσιων συνεπειών αυτών των πρακτικών, διασφαλίζοντας ότι μπορούν να γίνουν προσαρμογές για ασφαλέστερα αποτελέσματα.