Οι εταιρείες δηλώνουν άγνοια και ρίχνουν την ευθύνη στις κρατικές υπηρεσίες που ορίζουν περιορισμένους ελέγχους για πολύ συγκεκριμένα φυτοφάρμακα.
Μόνο 4 από τα 18 δείγματα μεταλλικού νερού δεν είχαν ίχνη φυτοφαρμάκων σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας που διεξήχθη για το περιοδικό «il salvagente» της γειτονικής Ιταλίας και δημοσιεύονται σήμερα.
Αυτό βέβαια δεν αποτελεί έκπληξη για τους Ιταλούς αφού και η εμπεριστατωμένη επιστημονική έρευνα του Ispra (Εθνικό Σύστημα για την Προστασία του Περιβάλλοντος στην Ιταλία) είχε βρει φυτοφάρμακα ακόμη και στις κορυφές των Άλπεων αλλά και στα ιταλικά υπόγεια ύδατα. Πώς λοιπόν αυτά να μην έχουν περάσει στο Ιταλικό μεταλλικό νερό;
Αυτό που προκάλεσε έκπληξη όμως είναι η διαπίστωση ότι ορισμένες από τις εταιρείες που ενημερώθηκαν για τα αποτελέσματα των αναλύσεων δήλωσαν πως δεν είχαν ιδέα! Από ένοχη, άγνοια ή απροσεξία;
Ποιος αποφασίζει για το ποια φυτοφάρμακα αναζητούνται στο μεταλλικό νερό;
Αξίζει να διαβάσουμε ένα απόσπασμα από τη μακροσκελή έρευνα του Lorenzo Misuraca που δημοσιεύει το περιοδικό: «Η Cogedi, η εταιρεία που εμπορεύεται τις μάρκες Uliveto και Rocchetta μας εξήγησε ότι ένα διάταγμα του 2015 αναφέρει ότι πρέπει να αναζητούνται τα φυτοφάρμακα που είναι πιθανότερο να βρεθούν στην περιοχή που επηρεάζει τη εν λόγω πηγή, λαμβάνοντας υπόψη την επικινδυνότητά τους. Ο κατάλογος των φυτοφαρμάκων που πρέπει να αναζητηθούν διαβιβάζεται στους κατόχους των παραχωρήσεων από την αρμόδια υπηρεσία για κάθε περιοχή. Τέτοια φυτοφάρμακα δεν έχουν βρεθεί στις έρευνές μας!»
Παρατήρηση: Είναι δυνατόν ο κατάλογος των περιφερειακών υπηρεσιών προστασίας του περιβάλλοντος να μην περιλαμβάνει πολύ κοινά φυτοφάρμακα όπως το πιπερονυλοβουτοξείδιο, η κυπερμεθρίνη, ακόμη και το Deet (που χρησιμοποιείται και στα αντικουνουπικά);
Στην Ιταλία δυστυχώς είναι, και αυτό έχει φέρει σε δύσκολη θέση πολλές μεγάλες εταιρείες στην Ιταλία και στον κόσμο.
Περιορισμός των ελέγχων για την αποφυγή προβλημάτων;
Για ποιους λόγους όμως δεν προβλέπονται πιο ολοκληρωμένες αναλύσεις του μεταλλικού νερού; Ορισμένοι μπορεί να σκεφτούν ότι η αναζήτηση περισσότερων ουσιών απαιτεί εργαστήρια τελευταίας τεχνολογίας, υψηλότερο κόστος και πολύ χρόνο, συνθήκες επιβαρυντικές για τις εταιρείες όπου ο χρόνος είναι χρήμα. Από την άλλη, ένα τεστ πολλαπλών ουσιών, όπως αυτό που πραγματοποιήθηκε στην έρευνα του περιοδικού, διαρκεί μόνο λίγες ώρες. Σίγουρα κοστίζει χρήματα, αλλά όχι πολύ περισσότερα, από την ίδια έρευνα που περιορίζεται σε μικρότερο αριθμό ουσιών.
Οι εταιρείες θα μπορούσαν να υπερβούν τα όσα ορίζει ο νόμος και όσα επιβάλλουν οι περιφερειακές υπηρεσίες, αλλά προτιμούν να αφιερώνουν το χρόνο τους στο να διαγράφουν τις ουσίες που δεν πρέπει να ερευνηθούν, πιστεύοντας ότι είναι απίθανο να βρεθούν στις πηγές τους. Ένας ισχυρισμός που μοιάζει παράλογος, ακόμη και ασεβής προς το νόμο. Παράλογος υπό το πρίσμα των ανακαλύψεων επιστημόνων που έχουν βρει φυτοφάρμακα ακόμη και στους πόλους και ασυμβίβαστο με το νόμο, διότι για το μεταλλικό νερό υπάρχει ένα νόμιμο όριο 0,5 μικρογραμμάρια ανά λίτρο για το σύνολο των φυτοφαρμάκων.
Απέναντι στην ακατανόητη στάση εκείνων που θα έπρεπε να επιβλέπουν και να επιβάλλουν κανόνες για το ιταλικό μεταλλικό νερό, το περιοδικό Il Salvagente υπόσχεται να συνεχίσει να ερευνά το θέμα.