Οι «Forever χημικές ουσίες» συνδέονται με διαταραγμένο ύπνο σε νεαρούς ενήλικες στην πρώτη του είδους μελέτη.
H επιστήμη τα τελευταία χρόνια κρούει συνεχώς κώδωνα κινδύνου για την παρουσία των «για πάντα χημικά» PFAS τόσο στο περιβάλλον όσο και στα τρόφιμα. Τα χημικά PFAS, γνωστά και ως “για πάντα χημικά” επειδή δεν διασπώνται φυσικά στο περιβάλλον, χρησιμοποιούνται ευρέως σε καθημερινά είδη, όπως αντικολλητικά τηγάνια και συσκευασίες τροφίμων (σε έρευνα που είχε γίνει στην Ευρώπη σχετικά με τις συσκευασίες Fast Food, βρέθηκαν υψηλά επίπεδα PFAS, σε πάνω από το ένα τρίτο από τα 65 είδη συσκευασίας που ελέγχθηκαν) και συνδέονται με μια σειρά από σοβαρά προβλήματα υγείας. Να σημειωθεί ότι μελέτες έχουν αποδείξει πως τα “για πάντα χημικά” που υπάρχουν σε συσκευασίες τροφίμων μεταναστεύουν στα τρόφιμα που καταναλώνουμε.
Οι συνέπειες της έκθεσης σε PFAS στην υγεία περιλαμβάνουν ηπατική βλάβη, μειωμένο βάρος γέννησης, παχυσαρκία, διαβήτη, υψηλά επίπεδα χοληστερόλης, μειωμένη ανταπόκριση σε εμβολιασμούς ρουτίνας και αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του μαστού, των νεφρών και των όρχεων. Υπάρχουν επίσης αυξανόμενες ενδείξεις για μειωμένη γονιμότητα, αναπτυξιακές και συμπεριφορικές διαταραχές. Τα PFAS εισέρχονται στο σώμα μέσω της επαφής με καταναλωτικά είδη και καταπίνονται ακόμη και με τροφή και νερό.
Τώρα νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Environmental Advances, έδειξε ότι τα PFAS επηρεάζουν και τον ύπνο. Πρόκειται για την πρώτη μελέτη, με επικεφαλής το Keck School of Medicine του USC που έδειξε ότι τα επίπεδα των «για πάντα χημικών ουσιών» στο αίμα συνδέονται με διαταραχές σε έναν θεμελιώδη πυλώνα της υγείας – τον ύπνο. Και η απώλεια ύπνου δεν μας κάνει να νιώθουμε απλώς κουρασμένοι. Μπορεί να υπονομεύσει τη συναισθηματική μας λειτουργία, να μειώσει τη θετική μας διάθεση και να μας οδηγήσει να εκδηλώσουμε συμπτώματα άγχους. Επιπλέον «Μακροπρόθεσμα, ο κακός ύπνος έχει συνδεθεί με αποτελέσματα όπως νευρολογικά προβλήματα και προβλήματα συμπεριφοράς, διαβήτη τύπου 2 και νόσο του Αλτσχάιμερ» δήλωσε ο ο πρώτος και αντίστοιχος συγγραφέας Shiwen (Sherlock) Li, PhD, μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Τμήμα. Επιστημών Πληθυσμού και Δημόσιας Υγείας στην Ιατρική Σχολή Keck.
Στην πρώτη μελέτη που εξέτασε αυτή τη σχέση σε νεαρούς ενήλικες, οι συμμετέχοντες με υψηλότερα επίπεδα τεσσάρων συγκεκριμένων τύπων ουσιών ανά και πολυφθοροαλκυλίου (PFAS) στο αίμα τους παρουσίασαν χειρότερο ύπνο. Οι επιστήμονες είναι οι πρώτοι που ερευνούν τους υποκείμενους μοριακούς μηχανισμούς, εντοπίζοντας γονίδια που εμπλέκονται στη φυσική άμυνα του σώματος και μια ορμόνη που ρυθμίζει τον ύπνο.
Εντοπισμός PFAS που είναι δυνητικά επιζήμιες για τον καλό ύπνο
Οι ερευνητές συνέλεξαν δείγματα αίματος και πληροφορίες σχετικά με τον ύπνο από 144 συμμετέχοντες, ηλικίας 19 έως 24 ετών, οι οποίοι συμμετείχαν στη μελέτη USC Children’s Health Study. Πραγματοποιήθηκαν δύο σειρές μετρήσεων με διαφορά ετών, με τους μισούς περίπου συμμετέχοντες να συνεισφέρουν και στα δύο. Από τους επτά τύπους PFAS που εξετάστηκαν, τέσσερις συσχετίστηκαν σημαντικά με λιγότερο ύπνο ή χειρότερη ποιότητα ύπνου — PFDA, PFHxS, PFOA και PFOS.
Για τους τρεις πρώτους τύπους PFAS, οι νεαροί ενήλικες, που είχαν στο αίμα υψηλότερα επίπεδα κοιμόντουσαν κατά μέσο όρο περίπου 80 λεπτά λιγότερα τη νύχτα. Τα υψηλά συνδυασμένα επίπεδα PFAS συσχετίστηκαν επίσης με λιγότερο ύπνο. Για τις PFOS, οι υψηλές συγκεντρώσεις στο αίμα συνδέονταν σημαντικά με αυτοαναφερόμενα προβλήματα που αφορούσαν τον ύπνο, την παραμονή στον ύπνο, το ξύπνημα ή το αίσθημα κούρασης κατά τη διάρκεια των ωρών εγρήγορσης.
Και οι τέσσερις για πάντα χημικές ουσίες – ορισμένες από τις οποίες σχετίζονται με τον καρκίνο και νευρολογικές διαταραχές από τη ΔΕΠΥ έως τη νόσο του Αλτσχάιμερ – θεωρούνται «κληρονομικά PFAS». Αν και χρησιμοποιήθηκαν ευρέως από τη δεκαετία του 1950 έως τις αρχές της δεκαετίας του 2000, έκτοτε έχουν καταργηθεί σε μεγάλο βαθμό υπέρ παρόμοιων ενώσεων με άγνωστο προφίλ ασφάλειας.
«Θα μπορούσε να είναι θέμα σωρευτικής έκθεσης με την πάροδο του χρόνου», δήλωσε ο Li. «Αυτό που μετρήσαμε στο αίμα πιθανότατα οφείλεται στην έκθεση από τη γέννηση ή ακόμη και στην προγεννητική έκθεση.
Σχετικά με αυτή τη μελέτη
Οι άλλοι συν-συγγραφείς της μελέτης είναι οι Jesse Goodrich, Jiawen Carmen Chen, Elizabeth Costello, Emily Beglarian, Jiawen Liao, Brittney Baumert, Sarah Rock, Sandrah Eckel, Rob McConnell, Frank Gilliland, Zhanghua Chen και David Conti, όλοι του Τμήματος Πληθυσμού και Επιστήμες Δημόσιας Υγείας στο Keck School of Medicine του USC. Tanya Alderete του Πανεπιστημίου Johns Hopkins; και Damaskini Valvi της Ιατρικής Σχολής Icahn στο Όρος Σινά.
Για να διαβάσετε ολόκληρη τη μελέτη πατήστε ΕΔΩ.
